shuāng zhēn
shuāng gōu
shuāng huáng
shuāng mén
shuāng què
shuāng rù
shuāng luó
shuāng xìng
shuāng xǐ
shuāng yuān
shuāng yuè
shuāng chèng
shuāng gàng
shuāng zhēn
shuāng gān
shuāng gōu
shuāng dāo
shuāng tiāo
shuāng zhòu
shuāng shēng
shuāng chóng
shuāng bìn
shuāng dàng
shuāng xī
shuāng dǎ
shuāng huán
shuāng xī
shuāng míng
shuāng liào
shuāng shǒu
shuāng méi
shuāng qī
shuāng chéng
shuāng fèng
shuāng shēng
shuāng huán
shuāng jiè
shuāng xiù
shuāng gōng
shuāng fèng
shuāng ruǐ
shuāng biān
shuāng shé
shuāng wěi
shuāng lín
shuāng é
shuāng tóng
shuāng quán
shuāng mù
shuāng xiáo
shuāng fāng
shuāng máo
shuāng yǔ
shuāng měi
shuāng móu
shuāng lóng
shuāng lù
shuāng lǐ
shuāng qiǎng
shuāng xiǎng
shuāng lián
shuāng jiāo
shuāng bǐ
shuāng bì
shuāng shèng
shuāng táng
shuāng tāi
shuāng bì
shuāng guǐ
shuāng zuò
shuāng chán
shuāng shù
shuāng zhù
shuāng jiān
shuāng yì
shuāng yǎn
shuāng qīng
shuāng zuǒ
shuāng liú
shuāng shà
shuāng fú
shuāng yù
shuāng wén
shuāng gǎng
shuāng guì
shuāng shù
shuāng jǐng
shuāng jiǎo
shuāng zhū
shuāng liǎn
shuāng shuāng
shuāng guī
shuāng tái
shuāng fēi
shuāng wān
shuāng miào
shuāng kuǎn
shuāng suō
shuāng guān
shuāng yú
shuāng é
shuāng nán
shuāng jié
shuāng shū
shuāng jīn
shuāng yíng
shuāng diào
shuāng xīng
shuāng jù
⒈ 《晋书·五行志中》：“孝怀帝永嘉元年二月， 洛阳东北步广里地陷，有苍、白二色鹅出，苍者飞翔冲天，白者止焉。此羽虫之孼，又黑白祥也。
引陈留童养曰：‘ 步广，周之狄泉，盟会地也。白者，金也，国之行也。苍为胡象，其可尽言乎？’是后， 刘元海、石勒相继乱华。”
后诗文中以“双鹅”为兵乱之典。 唐李白《经乱后将避地剡中留赠崔宣城》诗：“双鹅飞洛阳，五马渡江徼。”
双shuāng(1)本义：（形）一对；两个（多为对称的；跟“单”相对）：（形）一对；两个（多为对称的；跟“单”相对）(2)（名）用于成对的东西：买～袜子。(3)（形）偶数的（跟“单”相对）：～号。(4)（形）加倍的：～料｜～份。(5)姓。
鹅读音：é鹅é（名）禽类；颈长、腿高、尾短、脚大有蹼；前额有肉瘤；能游泳；著名的良种有广东狮头鹅等。