shuāng huán
shuāng miào
shuāng lǐ
shuāng bì
shuāng zhēn
shuāng shà
shuāng móu
shuāng xiǎng
shuāng jiǎo
shuāng gǎng
shuāng biān
shuāng tiāo
shuāng dāo
shuāng guān
shuāng wān
shuāng jiè
shuāng guì
shuāng tāi
shuāng luó
shuāng chéng
shuāng shū
shuāng zhēn
shuāng shù
shuāng zuò
shuāng kuǎn
shuāng lián
shuāng mù
shuāng jié
shuāng chán
shuāng yuān
shuāng lù
shuāng dàng
shuāng qiǎng
shuāng wén
shuāng shēng
shuāng xī
shuāng jiāo
shuāng liú
shuāng dǎ
shuāng fú
shuāng wěi
shuāng gōu
shuāng xǐ
shuāng xīng
shuāng yù
shuāng gàng
shuāng yíng
shuāng lín
shuāng gān
shuāng máo
shuāng guī
shuāng rù
shuāng liǎn
shuāng fēi
shuāng gōu
shuāng bì
shuāng é
shuāng tái
shuāng xìng
shuāng què
shuāng bìn
shuāng xiù
shuāng zhòu
shuāng xiáo
shuāng jǐng
shuāng fèng
shuāng nán
shuāng guǐ
shuāng shēng
shuāng quán
shuāng huáng
shuāng bǐ
shuāng shé
shuāng yú
shuāng zhū
shuāng yǔ
shuāng zuǒ
shuāng jiān
shuāng jīn
shuāng yì
shuāng suō
shuāng yǎn
shuāng qī
shuāng lóng
shuāng huán
shuāng tóng
shuāng shù
shuāng gōng
shuāng shèng
shuāng fèng
shuāng yuè
shuāng fāng
shuāng měi
shuāng qīng
shuāng méi
shuāng shuāng
shuāng chèng
shuāng zhù
shuāng liào
shuāng ruǐ
shuāng shǒu
shuāng chóng
shuāng xī
shuāng mén
shuāng míng
shuāng jù
shuāng diào
shuāng é
shuāng táng
chéng jiān
chūn jiān
méi jiān
gàng jiān
shān jiān
zhēn jiān
jiàn jiān
jiǎo jiān
xié jiān
tuō jiān
qiā jiān
bá jiān
qiāo jiān
xiāng jiān
yù jiān
liū jiān
hé jiān
cuán jiān
zhū jiān
ěr jiān
máo jiān
yá jiān
shuāng jiān
zhǐ jiān
qīng jiān
suō jiān
yǎn jiān
cuì jiān
xīn jiān
shā jiān
zǎo jiān
dǐng jiān
bī jiān
gòng jiān
gū jiān
shí jiān
dǎ jiān
yān jiān
chū jiān
jī jiān
jiǎo jiān
mào jiān
zhí jiān
bí jiān
zuǐ jiān
tún jiān
shuǎ jiān
dài jiān
cù jiān
bǐ jiān
xīn jiān
⒈ 犹双峰。
引宋苏轼《雪后书兆台壁》诗之一：“试埽北臺看马耳，未随埋没有双尖。”
王文诰辑注：“查注：‘《水经注》：马耳山高百丈，上有二石并举，望齐马耳，故世取名焉。’ 誥案：‘句谓试埽北臺登望，则羣山为雪所封，惟马耳双尖犹未没也。’”
⒉ 指旧时缠足妇女的一双鞋子。
引元萨都剌《绣鞋》诗：“双尖不露行復顾，犹恐人窥针线情。”
明孟称舜《娇红记·絮鞋》：“我把双尖拾在綉衾傍。小姐呵，你虽然硬抵著牙儿强，如今可也洩漏春光在这厢。”
双shuāng(1)本义：（形）一对；两个（多为对称的；跟“单”相对）：（形）一对；两个（多为对称的；跟“单”相对）(2)（名）用于成对的东西：买～袜子。(3)（形）偶数的（跟“单”相对）：～号。(4)（形）加倍的：～料｜～份。(5)姓。
尖读音：jiān尖jiān(1)（形）（基本义）末端细小；尖锐：把铅笔削～｜～下巴颏儿。(2)（形）声音高而细：～声～气｜～嗓子。(3)（形）（耳、目）灵敏：眼～｜耳朵～。(4)（动）使嗓音高而细：～着嗓子喊。(5)（名）（～儿）物体锐利的末端或细小的头儿：笔～儿｜针～儿｜刀～儿｜塔～。(6)（名）（～儿）出类拔萃的人或物品：～儿货｜姐妹三个里头数她是个～子。