shè xī
shè jiào
shè mù
shè shǔ
shè qún
shè xué
shè huì
shè xì
shè shī
shè gōng
shè bó
shè qū
shè zǎi
shè yàn
shè gǎo
shè jiāo
shè rén
shè guǐ
shè wēng
shè jì
shè sài
shè gǔ
shè míng
shè lì
shè shén
shè kè
shè lín
shè yuán
shè zōng
shè wéi
shè zhǎng
shè nán
shè jì
shè tán
shè miào
shè yuán
shè qíng
shè běi
shè qián
shè sǐ
shè tuán
shè cāng
shè shì
fén shǔ
shuò shǔ
huáng shǔ
yù shǔ
xiá shǔ
miè shǔ
wén shǔ
lí shǔ
shā shǔ
bào shǔ
huǒ shǔ
zé shǔ
hún shǔ
tún shǔ
xī shǔ
cāng shǔ
xī shǔ
lì shǔ
jué shǔ
huī shǔ
táng shǔ
yǐn shǔ
wú shǔ
hú shǔ
gān shǔ
shū shǔ
niǎo shǔ
huái shǔ
yòu shǔ
diǎn shǔ
xiān shǔ
bái shǔ
yǎn shǔ
hēi shǔ
qiàn shǔ
shí shǔ
shā shǔ
fēi shǔ
shuǐ shǔ
xī shǔ
yàn shǔ
lǎo shǔ
zhì shǔ
diāo shǔ
jiā shǔ
shēng shǔ
jué shǔ
què shǔ
èr shǔ
yǎn shǔ
wèi shǔ
dùn shǔ
chāng shǔ
fǔ shǔ
yín shǔ
lěi shǔ
ěr shǔ
yán shǔ
tiào shǔ
dài shǔ
qú shǔ
lǘ shǔ
lín shǔ
hùn shǔ
tiān shǔ
gǒng shǔ
qīng shǔ
gǒu shǔ
fén shǔ
bǔ shǔ
lǐ shǔ
shè shǔ
dòu shǔ
shǒu shǔ
yǎn shǔ
⒈ 社庙中的鼠。比喻有所依恃的小人。参见“城狐社鼠”。
引《晏子春秋·问上九》:“景公问於晏子曰:‘治国何患?’ 晏子对曰:‘患夫社鼠。’公曰:‘何谓也?’对曰:‘夫社,束木而涂之,鼠因往託焉。熏之则恐烧其木,灌之则恐败其涂。此鼠所以不可得杀者,以社故也。夫国亦有社鼠,人主左右是也。’”
《资治通鉴·梁武帝天监十七年》:“今此僧徒,恋著城邑,正以诱於利欲,不能自已,此乃释氏之糟糠,法王之社鼠,内戒所不容,国典所共弃也。”
比喻有所倚恃的奸人。参见「城狐社鼠」条。
社shè(1)(名)共同工作或生活的一种集体组织:报~|合作~。(2)(名)古代把土神和祭土神的地方、日子和祭礼都叫社:春~|~日|~稷。
鼠读音:shǔ鼠shǔ(名)哺乳动物的一科;通称老鼠;有的地区叫耗子。