yàn nì
yàn lài
yàn bīn
yàn pì
yàn kuǎn
yàn hù
yàn zi
yàn xū
yàn kuì
yàn láo
yàn mù
yàn mín
yān shì
yàn lěi
yàn xì
yàn yǐn
yàn bá
yàn yàn
yàn xí
yàn jué
yàn chén
yàn gǔ
yàn ān
yàn áo
yàn jǐng
yàn jiǎn
yàn zhuó
yàn qǐn
yàn kào
yàn wěi
yàn shū
yàn lù
yàn jū
yàn luǎn
yàn kǎi
yàn kuài
yàn shì
yàn bì
yàn xī
yàn jí
yàn yǒng
yàn yán
yàn yuè
yàn zhǐ
yàn xiè
yàn yǎng
yàn chǔ
yàn diàn
yàn gōng
yān yán
yàn jǐ
yān shí
yàn gōng
yàn shí
yàn quē
yàn cháo
yàn dòu
yàn xī
yàn huà
yàn é
yàn yù
yàn hú
yàn huì
yàn wō
yàn jī
yàn táng
yàn jí
yān zhī
yàn xī
yàn nì
yàn zhì
yàn yīng
yàn jiǎo
yān rán
yàn gǔ
yàn máo
yàn què
yàn zhuó
yàn jiē
yàn jiǔ
yàn lóu
yàn duò
yàn gài
yān zhāo
yàn wǎn
yàn yǔ
yàn zhǔ
yān shān
yàn diàn
yān jīn
yàn guǎn
yàn cì
yàn lǚ
yàn xiè
yàn jù
yàn péng
yàn guān
yàn hé
yàn duò
yàn sì
yàn wěi
yàn mài
yàn chāi
yàn chuí
yàn huā
yàn ér
yàn fǔ
yàn xù
yàn dǐ
yàn pì
yàn chú
yàn lì
yàn dū
yàn jū
yàn fú
yàn móu
yàn jiǎn
yàn ěr
yàn kàn
yàn jiā
yàn nǚ
yàn huì
yàn chū
yàn zhī
yān gē
yàn yuè
yàn zǔ
yàn zhōu
yàn cháo
yàn ní
yàn shāng
yàn méi
yàn yí
yàn xī
yàn lán
yàn hè
yàn yǔ
yàn jiā
yàn jiàn
yàn mù
yàn yú
yàn yóu
yàn hóng
yàn kuì
yàn huán
yàn bì
yàn tíng
yàn yǔ
yàn hán
yàn hàn
yān jīng
yàn yú
⒈ 指战国时燕王哙。燕哙曾让国于子之，造成燕国大乱。
引《韩非子·难四》：“晋灵侯説参无恤，燕噲贤子之，非正士也，而二君尊之，所贤不必贤也。”
汉桓宽《盐铁论·诏圣》：“燕噲好让而有子之之乱。”
《晋书·习凿齿传》：“况积勋累功，静乱寧众，数之所録，众之所与，不资于燕噲之授，不赖于因藉之力。”
1. 鸟类的一科，候鸟，常在人家屋内或屋檐下用泥做巢居住，捕食昆虫，对农作物有益：燕尔（形容新婚夫妇亲睦和美的样子）。燕好（常用以指男女相爱）。燕侣。燕雀处（chǔ）堂（喻居安而不知远虑，临祸却不能自知）。
2. 轻慢：“燕朋逆其师”。
3. 古同“宴”，安闲，安乐。
4. 古同“宴”，宴饮。
哙读音：kuài哙kuài（动）咽下去。