mín hé
quán hé
tí hé
qīn hé
huá hé
shuō hé
xī hé
jì hé
qià hé
yì hé
liǎng hé
zhōng hé
yán hé
qiān hé
chán hé
ān hé
yōng hé
quán hé
gǔ hé
zàn hé
xiè hé
dǎ hé
chàn hé
rè hé
fū hé
fén hé
niē huò
zhì hé
shén hé
jiǎng hé
chǔ hé
jī hé
quàn hé
shàn hé
shǒu hé
róng hé
yì hé
jiǔ hé
shěn hé
xiào hé
shuō he
cān hé
huì hé
yōng hé
mǎi hé
lǚ hé
yán hé
hán hé
jì hé
huì hé
qū hé
jí hé
tài hé
shāng hé
róu hé
wù hé
hùn hé
chán hé
yún huo
bá hé
fā hé
zhòu hé
hū hé
zǒng hé
wēn hé
qiān hé
píng hé
fǔ hé
jīng hé
qián hé
qíng hé
gōng hé
bǎo hé
hóng hé
liù hé
yǐn hé
róng hé
zhuī hé
pí hé
bī hé
jià hé
xié hé
jiāo hé
huǎn hé
yìng hè
liáng hé
gēng hè
níng hé
lěi hé
zá hé
kuān hé
xié hé
tóng hé
fēng hé
míng hé
gòng hé
tiáo hé
zuó hé
chàng hè
hé hé
sā hé
xǔ hé
suí hé
rè huo
chún hé
shàn hé
ōu hé
gǎn hé
ruǎn hé
gòu hé
xuān hé
mì hé
chóu hè
còu hé
qīn hé
qín hé
yáng hé
tōng hé
yīn hé
suí he
chéng hé
níng hé
xié hé
qì hé
qǐng hé
hè hé
xuān hé
xiū hé
chàng hé
èr hé
bǎo hé
jí hé
luán hé
sháo hé
xī hé
jiě hé
fù hè
shí hé
yuán hé
xiū hé
sī hé
cān hé
yù hé
yí hé
suí hé
jì hé
wěi hé
chéng hé
tián hé
jiǎo huo
jiān hé
bàn huò
guāi hé
wǎn hé
chuǎn hé
xián hé
xū hé
lè hé
rén hé
zhōng hé
jié hé
wài hé
yì hé
róng hé
fèng hè
chūn hé
bù hé
qíng hé
pēng hé
chún hé
sān hé
fù hé
shǔ hé
jūn hé
qí hé
yǎng hé
jiāo hé
xiáng hé
gàn hé
qiú hé
yān hé
nèi hé
wéi hé
jié hé
lí hé
pān hé
jiā hé
lín hé
xiē hé
jiá hé
xiāng hè
xī hé
róu hé
guǐ hé
xī hé
chān huo
ruǎn huo
huān hé
chān huo
cuì hé
huí hé
shèn hé
huái hé
shī hé
rén hé
yuán hé
líng hé
dà hé
xié hé
jiù hé
dá hé
luán hé
guǎ hé
hán hé
qī hú
zhuó hé
pèng hé
fǔ hé
qīng hé
zhòng hé
kāng hé
yī hè
chàng hé
nuǎn huo
qiān hé
lián hé
chún hé
sì hé
yīn hé
bǎi hè
dié hé
lè he
xiáng hé
yùn hé
dài hé
liú hé
bǎo hé
shāng hé
yáng hé
jìng hé
chóng hé
wén hé
zhēn hé
dǎo hé
chōng hé
biàn hé
qǐ hé
⒈ 精纯和美。
引唐陆龟蒙《读＜襄阳耆旧传＞因作五百言寄皮袭美》诗：“不知粹和气，有得方大受。”
唐司空图《解县新城碑》：“此府自大历、贞元之隆， 郭公、浑公继临，虽博厚粹和，本朝实赖，而俭德异政，旧史闕然。”
⒉ 指纯和之气。
引宋王禹偁《罔极赋》：“后周广顺，太岁甲寅，季秋戊子，实生吾身，禀粹和於两仪，荷鞠育於二亲。”
粹cuì(1)（形）纯；不杂：～白。(2)（名）精华：精～。
和读音：hé,hè,huó,huò,hú[ hé ]1. 相安，谐调：和美。和睦。和谐。和声。和合（a.和谐；b.古代神话中象征夫妻相爱的两个神）。和衷共济。
2. 平静：温和。祥和。和平。和气。和悦。和煦。惠风和畅。
3. 平息争端：讲和。和约。和议。和亲。
4. 数学上指加法运算中的得数：二加二的和是四。
5. 连带：和盘托出（完全说出来）。和衣而卧。
6. 连词，跟，同：我和老师打球。
7. 介词，向，对：我和老师请教。
8. 指日本国：和服（日本式服装）。和文。大和民族。
9. 体育比赛不分胜负的结果：和棋。和局。
10. 姓。