cuì hé
hán hé
qǐ hé
róu hé
bī hé
xié hé
shén hé
róng hé
qū hé
yīn hé
wén hé
fǔ hé
guǐ hé
suí he
yì hé
suí hé
yuán hé
chàng hé
rè huo
bù hé
gēng hè
jiān hé
xiāng hè
yuán hé
shāng hé
wài hé
qǐng hé
gòng hé
mì hé
bǎi hè
xǔ hé
gǔ hé
xī hé
wù hé
kuān hé
tiáo hé
zhēn hé
dà hé
shuō he
sān hé
zhōng hé
qí hé
shàn hé
chuǎn hé
dǎo hé
chún hé
tài hé
qì hé
tóng hé
yán hé
rén hé
chán hé
sì hé
jiāo hé
lián hé
xū hé
jī hé
níng hé
xiè hé
yōng hé
sháo hé
chōng hé
qià hé
xiào hé
gàn hé
huá hé
liú hé
bàn huò
bǎo hé
fǔ hé
chàng hè
rén hé
yì hé
hán hé
jì hé
hé hé
yùn hé
jiě hé
zǒng hé
pèng hé
jiāo hé
róng hé
níng hé
qián hé
wéi hé
èr hé
jiǎo huo
chàn hé
zhuī hé
fā hé
zhōng hé
fù hé
jiǔ hé
qīng hé
shàn hé
pēng hé
huí hé
pān hé
yīn hé
qiān hé
qiú hé
chǔ hé
lí hé
xiū hé
jì hé
shèn hé
bǎo hé
chóu hè
yōng hé
zuó hé
huǎn hé
shǔ hé
qī hú
shǒu hé
yǐn hé
zhòu hé
jiù hé
còu hé
cān hé
yì hé
suí hé
lè he
zhòng hé
fū hé
qín hé
bǎo hé
xī hé
gòu hé
fèng hè
zá hé
xiē hé
niē huò
bá hé
lín hé
fù hè
yáng hé
xié hé
liáng hé
mǎi hé
huì hé
nuǎn huo
lè hé
róu hé
dài hé
chūn hé
yī hè
dá hé
ōu hé
jūn hé
líng hé
kāng hé
tián hé
xié hé
hùn hé
xiū hé
gǎn hé
hū hé
jiá hé
jīng hé
qīn hé
guǎ hé
tōng hé
chān huo
quán hé
lěi hé
chàng hé
lǚ hé
huān hé
chún hé
rè hé
huì hé
yán hé
yù hé
jià hé
chān huo
xié hé
hóng hé
liǎng hé
ān hé
nèi hé
fén hé
biàn hé
luán hé
yān hé
jié hé
wěi hé
xī hé
jiā hé
ruǎn huo
sā hé
shāng hé
píng hé
qīn hé
luán hé
sī hé
guāi hé
hè hé
chéng hé
míng hé
tí hé
mín hé
shuō hé
yìng hè
xī hé
xiáng hé
yí hé
gōng hé
jié hé
qíng hé
yún huo
xiáng hé
quàn hé
dié hé
huái hé
wǎn hé
quán hé
pí hé
wēn hé
dǎ hé
shí hé
jiǎng hé
jí hé
jì hé
chóng hé
qiān hé
jí hé
shěn hé
chán hé
zhì hé
fēng hé
chún hé
jìng hé
xuān hé
qiān hé
qíng hé
xián hé
ruǎn hé
yǎng hé
zhuó hé
shī hé
yáng hé
xuān hé
cān hé
zàn hé
liù hé
chéng hé
róng hé
⒈ 协和。
引《书·顾命》：“燮和天下，用答文武之光训。”
南朝梁任昉《齐竟陵文宣王行状》：“协升景业，燮和台曜；五教克宣，敷奏朝端。”
《新唐书·苏瓌传》：“宰相燮和阴阳，代天治物。”
宋苏轼《与张太保安道书》：“父母英圣，深照情伪，德音琅然，中外耸服，几至有所得遗，而诸公燮和之。”
⒉ 指宰相的政务。
引唐韩愈《为裴相公让官表》：“岂意陛下擢臣於伤残之餘，委臣以爕和之任。”
唐姚合《和门下李相饯西蜀相公》：“燮和皆达识，出入并登庸。”
调和。
1. 相安，谐调：和美。和睦。和谐。和声。和合（a.和谐；b.古代神话中象征夫妻相爱的两个神）。和衷共济。
2. 平静：温和。祥和。和平。和气。和悦。和煦。惠风和畅。
3. 平息争端：讲和。和约。和议。和亲。
4. 数学上指加法运算中的得数：二加二的和是四。
5. 连带：和盘托出（完全说出来）。和衣而卧。
6. 连词，跟，同：我和老师打球。
7. 介词，向，对：我和老师请教。
8. 指日本国：和服（日本式服装）。和文。大和民族。
9. 体育比赛不分胜负的结果：和棋。和局。
10. 姓。