kùn cuì
kùn hé
kùn shòu
kùn bì
kùn cù
kùn wèi
kùn dǔ
kùn jù
kùn zhì
kùn jìng
kùn rén
kùn jí
kùn bèi
kùn jiǎn
kùn chù
kùn méng
kùn kǔ
kùn jú
kùn dòu
kùn kē
kùn dùn
kùn qióng
kùn ráo
kùn nǎo
kùn miǎn
kùn shāng
kùn juě
kùn hào
kùn shé
kùn shǒu
kùn mò
kùn zōng
kùn è
kùn báo
kùn è
kùn rǎo
kùn fèi
kùn bī
kùn tún
kùn cuī
kùn bì
kùn cù
kùn bó
kùn yuē
kùn huò
kùn dūn
kùn nán
kùn wèi
kùn kòng
kùn ài
kùn xué
kùn lóu
kùn zuì
kùn cù
kùn fá
kùn jiào
kùn wū
kùn wèi
kùn kuì
kùn yì
kùn mèn
kùn rǔ
kùn fǒu
kùn lìn
kùn něi
kùn dú
kùn jiǒng
kùn bì
kùn jí
kùn shuì
kùn cuì
kùn pò
kùn hēng
kùn zhì
kùn suǒ
kùn juàn
kùn bī
kùn è
kùn liè
kùn dài
kùn jù
kùn zǔ
kùn nan
kùn dòu
困苦危难。
⒈ 同“困厄”。
引晋袁宏《后汉纪·光武帝纪八》：“林（杜林 ）尝得漆书古文《尚书》一卷，独宝爱之。每遭困阨，自以不能济於众也，犹握把此经，独叹息曰：‘古文之学将絶於此邪？’”
宋欧阳修《相州昼锦堂记》：“盖士方穷时，困阨閭里。”
清唐甄《潜书·思愤》：“古之人沮抑志奋，困阨学成。”
叶圣陶《倪焕之》二二：“他已经知道民族困阨的症结。”
艰困穷阨。宋．欧阳修〈相州昼锦堂记〉：「士方穷时，困阨闾里，庸人孺子皆得易而侮之。」也作「困厄」。
困kùn(1)（动）陷在艰难痛苦中无法摆脱：为病所～。(2)（动）控制在一定范围里；围困：～守。(3)（动）疲乏：～乏｜～顿。(4)（动）疲乏想睡：你～了就先睡。(5)（动）〈方〉睡：～觉。
阨读音：è同“厄”。