kùn zǔ
kùn hé
kùn cuì
kùn cù
kùn bì
kùn mèn
kùn jí
kùn wèi
kùn jiǎn
kùn nan
kùn wèi
kùn jiào
kùn cuì
kùn dài
kùn shǒu
kùn ráo
kùn è
kùn è
kùn huò
kùn zōng
kùn méng
kùn rǎo
kùn fèi
kùn juě
kùn dūn
kùn jú
kùn nǎo
kùn hēng
kùn dùn
kùn kǔ
kùn yuē
kùn bèi
kùn jù
kùn bī
kùn rén
kùn shòu
kùn kòng
kùn miǎn
kùn tún
kùn shuì
kùn liè
kùn qióng
kùn bì
kùn nán
kùn báo
kùn bó
kùn fá
kùn wū
kùn lóu
kùn zhì
kùn cuī
kùn yì
kùn suǒ
kùn wèi
kùn chù
kùn zhì
kùn dǔ
kùn dú
kùn bì
kùn jí
kùn jù
kùn lìn
kùn jiǒng
kùn fǒu
kùn něi
kùn kuì
kùn xué
kùn cù
kùn dòu
kùn ài
kùn juàn
kùn mò
kùn jìng
kùn dòu
kùn kē
kùn cù
kùn bī
kùn rǔ
kùn hào
kùn è
kùn shāng
kùn zuì
kùn shé
kùn pò
hào dùn
fá dùn
táo dùn
gòng dùn
jú dùn
diē dùn
yì dùn
shěn dùn
qiān dùn
huǐ dùn
shuì dùn
jú dùn
jiāo dùn
chuò dùn
fèi dùn
chuí dùn
huāng dùn
guān dùn
léi dùn
tuí dùn
dǒu dùn
jí dùn
jìn dùn
zhěng dùn
bù dùn
tà dùn
bìng dùn
mián dùn
jiā dùn
duàn dùn
gé dùn
què dùn
pái dùn
jiāng dùn
háng dùn
zhèn dùn
tí dùn
qīng dùn
xuàn dùn
zhǔn dùn
yī dùn
yān dùn
zhǐ dùn
chéng dùn
gé dùn
zhì dùn
fàng dùn
dǎ dùn
tuī dùn
wāng dùn
mí dùn
wō dùn
pí dùn
jǐ dùn
ān dùn
jì dùn
wěi dùn
yíng dùn
dì dùn
nú dùn
zhì dùn
jǐn dùn
sù dùn
zhū dùn
péi dùn
tà dùn
chè dùn
qián dùn
hàn dùn
bù dùn
qǐn dùn
chén dùn
wán dùn
kùn dùn
tà dùn
wú dùn
cuān dùn
bà dùn
chí dùn
jìn dùn
dǎo dùn
shāng dùn
dòu dùn
niú dùn
pū dùn
méng dùn
dēng dùn
āi dùn
diāo dùn
lǔ dùn
diān dùn
guǎn dùn
huī dùn
nán dùn
yú dùn
cuò dùn
cù dùn
kūn dùn
cuò dùn
láo dùn
bò dùn
yáo dùn
zhōng dùn
yī dùn
bó dùn
mò dú
guī dùn
hào dùn
困顿kùndùn
(1) 十分劳累疲倦
例因编著事烦，颇为困顿英tired out;exhausted(2) 艰难窘迫
.英poverty-stricken;impoverished⒈ 艰难窘迫。
引唐元结《问进士》之二：“若不困顿於林野，则必悽惶於道路。”
宋陈亮《与韩无咎尚书》：“亮涉歷家难，穷愁困顿，零丁孤苦。”
太平天囯杨秀清《果然坚耐》诗：“不因困顿移初志，肯为夤缘改寸丹？”
⒉ 谓伤痛乏力。
引《后汉书·刘平传》：“平时復为郡吏，冒白刃伏萌身上，被七创，困顿不知所为。”
⒊ 指疲惫。
引唐韩偓《马上见》诗：“去带懵腾醉，归应困顿眠。”
前蜀花蕊夫人《宫词》之六二：“归来困顿眠红帐，一枕西风梦里寒。”
鲁迅《书信集·致许寿裳》：“因译著事烦，终颇困顿。”
疲困劳累。
如：「旅途困顿」。
困kùn(1)（动）陷在艰难痛苦中无法摆脱：为病所～。(2)（动）控制在一定范围里；围困：～守。(3)（动）疲乏：～乏｜～顿。(4)（动）疲乏想睡：你～了就先睡。(5)（动）〈方〉睡：～觉。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。