kùn zōng
kùn qióng
kùn fèi
kùn dòu
kùn dùn
kùn dǔ
kùn jìng
kùn bì
kùn bī
kùn hào
kùn kòng
kùn è
kùn bī
kùn hēng
kùn méng
kùn jiǒng
kùn shòu
kùn shé
kùn bó
kùn jù
kùn fǒu
kùn bèi
kùn jí
kùn bì
kùn shǒu
kùn ài
kùn báo
kùn chù
kùn ráo
kùn dú
kùn shāng
kùn è
kùn juàn
kùn yuē
kùn cuì
kùn huò
kùn dài
kùn něi
kùn jiào
kùn zuì
kùn cù
kùn yì
kùn mò
kùn jiǎn
kùn lóu
kùn liè
kùn hé
kùn rén
kùn zǔ
kùn kē
kùn lìn
kùn bì
kùn rǎo
kùn zhì
kùn cù
kùn rǔ
kùn nán
kùn wū
kùn dòu
kùn jú
kùn kuì
kùn cù
kùn pò
kùn suǒ
kùn nan
kùn kǔ
kùn xué
kùn dūn
kùn juě
kùn wèi
kùn wèi
kùn nǎo
kùn cuī
kùn mèn
kùn miǎn
kùn jí
kùn shuì
kùn cuì
kùn è
kùn tún
kùn wèi
kùn zhì
kùn jù
kùn fá
wěi dǔ
lóng dǔ
lǐ dǔ
zhūn dǔ
shěn dǔ
kěn dǔ
kè dǔ
bìng dǔ
mián dǔ
mí dǔ
liáng dǔ
dàn dǔ
tiān dǔ
wǎn dǔ
dūn dǔ
lái dǔ
zhūn dǔ
gān dǔ
zé dǔ
nài dǔ
juàn dǔ
jīng dǔ
shèn dǔ
gōng dǔ
zhōng dǔ
kùn dǔ
rén dǔ
qíng dǔ
chéng dǔ
qián dǔ
jìng dǔ
gǔ dǔ
kè dǔ
chún dǔ
qín dǔ
chún dǔ
yān dǔ
cí dǔ
dūn dǔ
chóng dǔ
chún dǔ
lùn dǔ
dī dǔ
kuǎn dǔ
jǐn dǔ
én dǔ
wēi dǔ
dìng dǔ
jí dǔ
⒈ 病重；病危。
引汉王充《论衡·解除》：“病人困篤。”
《后汉书·卫飒传》：“载病诣闕，自陈困篤。”
宋陆游《南唐书·刘仁赡》：“仁赡已困篤，不知人。”
困kùn(1)（动）陷在艰难痛苦中无法摆脱：为病所～。(2)（动）控制在一定范围里；围困：～守。(3)（动）疲乏：～乏｜～顿。(4)（动）疲乏想睡：你～了就先睡。(5)（动）〈方〉睡：～觉。
笃读音：dǔ笃dǔ(1)（形）忠实：～志。(2)（形）（病势）沉重：危～。