qí tíng
qí wěi
qí xué
qí yàn
qí hóng
qí jiǎo
qí qiāng
qí shì
qí zhì
qí guān
qí bīng
qí fān
qí chǎng
qí wèi
qí duì
qí fān
qí dīng
qí nú
qí jīng
qí huā
qí bǎng
qí jiǎ
qí mén
qí tóu
qí máo
qí dì
qí fù
qí sǎn
qí zhào
qí zhàng
qí jí
qí mǎn
qí zhāng
qí bù
qí xià
qí huò
qí bǎng
qí hào
qí gǔ
qí yì
qí zhǔ
qí páo
qí xīng
qí shí
qí dàng
qí qiāng
qí cháng
qí jié
qí mín
qí huǒ
qí wàng
qí jiàn
qí gān
qí huī
qí yíng
qí xiào
qí gài
qí gàn
qí zhī
qí de
qí zi
qí pái
qí liú
qí jiàn
qí jūn
qí fān
qí pèi
qí shǒu
qí zhì
qí zhàng
qí zhuàng
qí fú
qí dào
qí kuài
qí chuán
qí wù
qí zhàng
qí jǐng
qí tián
qí yǔ
qí gān
qí zhuāng
qí rén
qí qí
qí qì
zhū gān
zhān gān
fān gān
niān gān
gāo gān
mǎ gān
jīn gān
yú gān
shuāng gān
jī gān
gōu gān
gāo gān
zǒu gān
bào gān
diào gān
jiàn gān
bǎ gān
chā gān
zhí gān
mì gān
lán gān
huá gān
mù gān
jiē gān
tà gān
qīng gān
xián gān
dài gān
lún gān
qiáng gān
lún gān
pá gān
biāo gān
lián gān
qiāng gān
fēng gān
pāi gān
yú gān
zhú gān
wéi gān
diào gān
zhuàng gān
gē gān
tóu gān
jīng gān
fān gān
yī gān
shā gān
chī gān
shǒu gān
yuán gān
yá gān
qí gān
chuí gān
nào gān
zhǎn gān
pào gān
qī gān
chí gān
yì gān
tóng gān
xiǎn gān
sān gān
shàng gān
yú gān
⒈ 亦作“旂竿”。悬挂旗帜的杆子。
引《后汉书·袁绍传》“遂到瓚营拔其牙门” 唐李贤注：“牙门旗竿，军之精也。”
唐刘禹锡《和乐天洛下雪中宴集寄汴州李尚书》：“遥想兔园今日会，琼林满眼映旂竿。”
唐杜甫《复愁》诗之五：“金丝鏤箭鏃，皂尾製旗竿。”
鲁迅《呐喊·白光》：“屋宇全新了，门口是旗竿和扁额。”
悬旗的高竿。《三国演义．第七回》：「忽一日，狂风骤起，将中军『帅』字旗竿吹折。」也作「旗杆」。
旗qí(1)（名）旗子：国～｜红～｜挂～。(2)（名）清代满族的军队组织和户口编制；后泛指属于满族的：～人｜～袍。(3)（名）内蒙古自治区的行政区划单位；相当于县。
竿读音：gān竿gān（名）（～子）竹竿；截取竹子的主干而成。