shàng nián
shàng ān
shàng xuán
shàng wǔ
shàng wéi
shang xu
shàng yáng
shàng fāng
shàng kǒu
shàng rán
shàng zì
shàng xíng
shàng ěr
shàng wén
shàng shū
shàng cún
shàng shí
shàng yóu
shàng fǔ
shàng gé
shàng gǔ
shàng guān
shàng qīng
shàng qiě
shàng zuǒ
shàng kě
shàng shū
shang xu
shàng fú
shàng hǎo
shàng wù
shàng bái
shàng tóng
shàng yáng
shàng qì
shàng fǔ
shàng wèi
shàng yòu
shàng jiā
shàng zhì
shàng yǐ
shàng yǒu
sú fù
hóng fù
shào fù
liáng fù
tiān fù
yán fù
zī fù
bó fù
qí fù
pǔ fù
kuí fǔ
yuè fù
lì fù
huáng fù
fēng fù
hǎn fù
jì fù
xuān fù
gēng fù
huáng fù
tián fǔ
diàn fù
gōng fù
shèng fù
tǔ fù
shì fù
yōng fù
lǔ fù
miáo fù
yì fù
qiáo fù
zhū fù
dì fù
lǎo fù
nèi fù
yì fù
míng fù
shī fu
wǔ fù
jiāo fù
fáng fù
guó fù
zhòng fù
ā fù
yuán fù
dí fù
dōng fù
jì fù
wú fù
shān fù
yuán fù
tú fù
wǎn fù
ní fù
xiào fù
dà fù
yǎng fù
ròu fù
yú fù
sì fù
zǐ fù
shì fù
nóng fù
shàng fǔ
mǎ fù
hòu fù
zōng fù
zǎi fǔ
nǎi fù
shū fù
zhāng fù
tài fù
cí fù
fù fù
cūn fù
yě fù
shēng fù
rǎng fù
yì fù
tíng fù
qú fù
mì fù
nà fù
rèn fù
dǎn fù
cāng fù
cóng fù
zhǔ fù
jiào fù
shè fù
fěn fù
gū fu
yán fù
jiǎ fù
jiā fù
yì fù
zú fù
yú fù
gàn fù
jiǎ fù
xǔ fù
jǔ fù
hú fù
xiàng fù
zhèng fù
kǒng fù
jiù fù
zhèng fù
zhī fù
gōng fù
tóng fù
xiǎo fù
wài fù
jì fù
zhuó fù
yóu fù
kuài fù
fù fù
zǔ fù
jué fù
jì fù
qí fù
chán fù
qìng fǔ
háo fù
zhàng fù
wǎn fù
guì fù
wáng fù
qí fù
zhòng fù
cháo fù
zēng fù
jūn fù
yú fù
kuā fù
⒈ 亦作“尚甫”。
⒉ 指周吕望。意为可尊敬的父辈。
引《诗·大雅·大明》：“维师尚父，时维鹰扬。”
毛传：“尚父，可尚可父。”
郑玄笺：“尚父， 吕望也。尊称焉。”
一说为吕望之字。 马瑞辰通释：“‘父’与‘甫’同。甫为男子美称， 尚父其字也，犹山甫、孔父之属。”
《艺文类聚》卷二八引汉班彪《游居赋》：“想尚甫之威虞，号苍兕而明誓。”
宋张元干《满庭芳》词：“比渭滨甲子， 尚父难兄。”
清唐孙华《磻溪》诗：“尚父精神老更遒，一竿唾手取神州。”
⒊ 后世用以尊礼大臣的称号。
引《三国志·魏志·董卓传》：“卓至西京，为太师，号曰尚父。”
《新唐书·郭子仪传》：“德宗嗣位，詔还朝，摄冢宰，充山陵使，赐号‘尚父’。”
《新唐书·宦者传下·李辅国》：“帝矍然欲翦除，而惮其握兵，因尊为尚父。”
《三国演义》第八回：“﹝卓﹞自此愈加骄横，自号为‘尚父’。”
1. 还（），仍然：尚小。尚未。尚不可知。
2. 尊崇，注重：尚武。尚贤（a.崇尚贤人；b.《墨子》篇名，内容阐述墨子的一种政治主张）。
3. 社会上共同遵从的风俗、习惯等：风尚。时尚。
4. 矜夸，自负：自尚其功。
5. 古，久远：“故乐之所由来者尚矣，非独为一世之所造也”。
6. 庶几，差不多：尚飨（希望死者来享用祭品之意）。
7. 姓。
父读音：fù,fǔ[ fǔ ]1. 老年人：田父。渔父。
2. 同“甫”。