lán jīn
lán yì
lán huì
lán qí
lán fén
lán guī
lán zhù
lán náo
lán huái
lán gàn
lán jīn
lán shēng
lán ruò
lán gāo
lán kè
lán shěng
lán dàn
lán táng
lán zhǔ
lán tái
lán shí
lán zhōu
lán huā
lán tiáo
lán nà
lán gāng
lán báo
lán zé
lán gé
lán jìn
lán xiù
lán xùn
lán gāo
lán sūn
lán yáo
lán jīn
lán jia
lán jiǎn
lán shǔ
lán shè
lán zhōu
lán yù
lán huì
lán yóu
lán jiāo
lán yān
lán tuó
lán fāng
lán shì
lán dēng
lán pén
lán zǐ
lán yú
lán yuè
lán dān
lán xūn
lán yè
lán yá
lán liáo
lán xiāng
lán shē
lán shí
lán mèng
lán pǔ
lán yè
lán guì
lán zhào
lán zhī
lán tíng
lán xiū
lán gāi
lán wèi
lán cǎo
lán zhǐ
lán qiū
lán yīn
lán shì
lán xūn
lán zhāng
lán fáng
lán gāng
lán tāng
lán yàn
lán dū
lán ài
lán chéng
lán zhào
lán yīng
lán yán
xiān guī
zhèng guī
xiāng guī
jīn guī
zhòng guī
fēng guī
jīng guī
tiān guī
kōng guī
líng guī
qiū guī
niú guī
shuāng guī
shēn guī
luán guī
xiù guī
shí guī
liǎng guī
qīng guī
lán guī
qīng guī
xuán guī
jiǔ guī
kǔn guī
yù guī
shuāng guī
qióng guī
chūn guī
hóng guī
yōu guī
zhōng guī
jìn guī
cì guī
兰闺lánguī
(1) 女子居室的美称
例妆罢出兰闺。——(好工具.)刘珊《侯司空宅咏妓》英woman bedroom⒈ 汉代后妃宫室。
引《后汉书·皇后纪赞》：“班政兰闺，宣礼椒屋。”
李贤注：“班固《西都赋》曰：‘后宫则掖庭椒房，后妃之室， 兰林、蕙草，披香、发越。’ 兰林，殿名，故言兰闺。”
⒉ 泛指女子的居室。
引唐王勃《春思赋》：“自有兰闺数十重，安知榆塞三千里。”
元萨都剌《织女图》诗：“兰闺织锦秦川女，大姬哑哑弄机杼，小姬织倦何所思，帘幙无人燕双语。”
清黄景仁《踏莎行》词：“今夜兰闺，痴儿娇女，那知阿母销魂极。”
对女子居室的美称。《后汉书．卷一○．皇后纪．赞曰》：「班政兰闺，宣礼椒屋。」唐．骆宾王〈从军中行路难〉二首之二：「春来秋去移灰琯，兰闺柳市芳尘断。」也作「兰房」、「兰堂」、「兰室」。
兰lán(1)（名）兰花。(2)（名）兰草。(3)（名）古书上指木兰：～浆。(4)（名）（Lán）姓。
闺读音：guī闺guī(1)（名）〈书〉上圆下方的小门。(2)（名）闺房：深～｜～门。