fán xiāo
fán chái
fán yì
fán zhēn
fán ròu
fán pào
fán ruò
fán gào
fán gǔ
fán miè
fán ruò
fán sì
fán shāo
fán zhuó
fán zhǐ
fán liè
fán suì
fán liáo
fán kuì
fán xíng
fán rán
fán yù
fán pò
fán jì
fán wēi
fán shí
fán sàng
fán nì
fán páo
fán liáo
fán lái
fán zhì
fán dàng
fán qì
tǒng zhì
xūn zhì
tóng zhì
pào zhì
xiāo zhì
é zhì
qīn zhì
jiāo zhì
bó zhì
fán zhì
fén zhì
huǒ zhì
xián zhì
mò zhì
kuài zhì
shǐ zhì
lěng zhì
áo zhì
páo zhì
kuài zhì
wēi zhì
bēi zhì
fèn zhì
kǎo zhì
xíng zhì
xūn zhì
bèi zhì
zhuàn zhì
shāo zhì
cuàn zhì
jiān zhì
liáo zhì
pēng zhì
jiǔ zhì
nǎn zhì
luán zhì
⒈ 烧与烤。亦泛指烹煮。
引《战国策·魏策二》：“齐桓公夜半不嗛， 易牙乃煎熬燔炙，和调五味而进之。”
宋陆游《鹅湖夜坐书怀》诗：“马鞍挂狐兔，燔炙百步香，拔剑切大肉，哆然如饿狼。”
清纪昀《阅微草堂笔记·如是我闻四》：“燔炙肥甘，晨昏饜飫。”
⒉ 指烤肉。亦泛指佳肴。
引《诗·大雅·凫鹥》：“旨酒欣欣，燔炙芬芬。”
《文选·张衡＜东京赋＞》：“春醴惟醇，燔炙芬芬。”
薛综注：“燔炙，谓炙肉也。”
清林则徐《会奏英夷抗不交凶严断接济查办情形折》：“所嗜之肥浓燔炙，日久必缺於供。”