bì shé
mài shé
chì shé
fèi shé
xiù shé
shì shé
guā shé
què shé
biàn shé
mù shé
niǎn shé
nìng shé
māo shé
chǐ shé
diào shé
è shé
cì shé
lǜ shé
shuō shé
dú shé
jī shé
lì shé
yā shé
niē shé
fǎn shé
mí shé
dàn shé
suō shé
jiá shé
fàn shé
làng shé
chún shé
diàn shé
gǔ shé
èr shé
jié shé
yáo shé
shà shé
zé shé
guǎng shé
guà shé
zǐ shé
jiāo shé
jìn shé
zhōng shé
jué shé
nòng shé
zhèng shé
chán shé
hóu shé
chēng shé
bǐ shé
yí shé
xiāo shé
chàn shé
gào shé
què shé
bǎi shé
xiǎo shé
gǔ shé
jiǎo shé
chuō shé
duàn shé
tiě shé
guǐ shé
tāo shé
liǎng shé
lǜ shé
yáng shé
mào shé
jiáo shé
huáng shé
huǒ shé
fǎn shé
duó shé
miào shé
yīng shé
yǎo shé
pò shé
juǎn shé
zhòng shé
qiǎo shé
yú shé
tūn shé
zé shé
jié shé
mén shé
ráo shé
gōu shé
sè shé
cháng shé
zé shé
lìn shé
míng shé
biàn shé
tǔ shé
gǒu shé
xué shé
mǔ shé
wěn shé
jiǎo shé
zuǐ shé
jiàn shé
tà shé
diào shé
jūn shé
jué shé
kǒu shé
⒈ 按住舌头。表示不说话或不发声。
引语本《诗·大雅·抑》：“莫捫朕舌。”
宋苏舜钦《高山别邻几》诗：“又与斯人离，先日心破折，古也当貽言，在子可捫舌。”
明王世贞《艺苑卮言》卷八：“今老矣，追思往事，可为捫舌。”
清李渔《闲情偶寄·种植·竹木》：“晓则是人未起，即有起者，数亦寥寥，鸟无防患之心，自能毕能事。且捫舌一夜，技痒於心，至此皆思调弄。”
持其舌，不使言语。