nìng chǎn
nìng sè
nìng yú
nìng dào
nìng xìng
nìng zhī
nìng yù
nìng xié
nìng biàn
nìng qiǎo
nìng tuì
nìng mèi
nìng huá
nìng sòng
nìng shuō
nìng chén
nìng xiǎn
nìng kǒu
nìng āi
nìng shé
nìng duì
nìng gěi
nìng xiào
nìng huì
nìng mín
nìng yán
nìng róu
nìng è
nìng fó
nìng rén
nìng shǐ
nìng lù
nìng chǎn
nìng huò
làng shé
gōu shé
zǐ shé
chì shé
gǔ shé
fèi shé
chēng shé
mǔ shé
chàn shé
tǔ shé
fǎn shé
yáng shé
fàn shé
lǜ shé
guǎng shé
yā shé
jī shé
māo shé
è shé
chún shé
guā shé
bì shé
suō shé
dú shé
zé shé
jiǎo shé
tūn shé
chǐ shé
diào shé
zhòng shé
zhōng shé
yí shé
jué shé
kǒu shé
yú shé
jiǎo shé
jué shé
diàn shé
nòng shé
xiù shé
gào shé
zuǐ shé
gǒu shé
míng shé
cháng shé
jiáo shé
guǐ shé
yǎo shé
miào shé
tà shé
zhèng shé
tāo shé
liǎng shé
ráo shé
mù shé
lì shé
pò shé
dàn shé
jié shé
jiāo shé
huǒ shé
shà shé
què shé
biàn shé
huáng shé
mài shé
mén shé
sè shé
lìn shé
chán shé
guà shé
mào shé
biàn shé
jiàn shé
jìn shé
jiá shé
duàn shé
niǎn shé
xiǎo shé
diào shé
shuō shé
jūn shé
nìng shé
què shé
niē shé
duó shé
cì shé
qiǎo shé
wěn shé
bǎi shé
jié shé
mí shé
xué shé
juǎn shé
hóu shé
tiě shé
èr shé
chuō shé
bǐ shé
fǎn shé
zé shé
gǔ shé
zé shé
yáo shé
shì shé
xiāo shé
lǜ shé
yīng shé
⒈ 巧嘴；巧舌。
引唐陆龟蒙《登高文》：“前呵后骑，佞舌咿哑。”
宋苏轼《贺时宰启》：“某愚有赤心，老无佞舌。”
宋德祐太学生《百字令》词：“鹃促归期，鶯收佞舌，燕作留人语。”
清王夫之《薑斋诗话》外编：“自李贄以佞舌惑天下， 袁中郎、焦若侯不揣而推戴之。”
谄媚而又善于说话的。
佞nìng(1)（形）能说会道；惯于用花言巧语谄媚人：～臣｜～人。(2)（形）有才智：不～。
舌读音：shé舌shé(1)（名）舌头。(2)（名）像舌头的东西：火～。(3)（名）铃或铎中的锤。