hóng liú
hóng zhuàng
hóng huō
hóng liè
hóng qià
hóng tāo
hóng liàng
hóng guī
hóng shào
hóng jiǎn
hóng yì
hóng lüè
hóng qì
hóng chén
hóng mài
hóng jùn
hóng shēn
hóng kuò
hóng kuàng
hóng yuàn
hóng yǎ
hóng jì
hóng dàn
hóng tōng
hóng shàn
hóng zhǐ
hóng shèng
hóng tú
hóng biàn
hóng cí
hóng bá
hóng jiǎng
hóng cí
hóng miào
hóng miǎo
hóng shèng
hóng cái
hóng kuò
hóng wán
hóng suì
hóng yì
hóng jié
hóng shuǎng
hóng zàn
hóng rú
hóng fàng
hóng gòu
hóng huī
hóng shuò
hóng fù
hóng chàng
hóng fěn
hóng zhěng
hóng jùn
hóng cái
hóng chuò
hóng chǐ
hóng sì
hóng gāng
hóng guān
hóng mào
hóng dá
hóng liǎn
hóng bó
hóng shí
hóng dà
hóng chǎng
hóng fū
hóng yì
hóng mó
hóng jù
hóng lì
hóng xiū
hóng móu
hóng tuò
hóng zhǐ
hóng yuān
hóng yǎo
hóng ào
hóng bó
hóng pǔ
hóng zhǐ
hóng dù
hóng miǎo
hóng wéi
hóng yáng
hóng yóu
hóng jù
hóng yuǎn
hóng yù
hóng kǎi
hóng lùn
hóng qì
hóng guǐ
hóng wěi
hóng liàng
hóng zòng
hóng lǎn
hóng cái
hóng yù
hóng yǎn
hóng yì
hóng lǎng
hóng fù
hóng fù
hóng cháng
hóng hóng
hóng guàn
kāi kuò
dà kuò
kōng kuò
wù kuò
liào kuò
liáo kuò
chéng kuò
liáo kuò
qīng kuò
xū kuò
fù kuò
chán kuò
hóng kuò
hóng kuò
lún kuò
liáo kuò
qīng kuò
tuī kuò
liáo kuò
huí láng
kuò kuò
liáo kuò
fū kuò
huī kuò
kuāng kuò
hóng kuò
yǐ kuò
miǎo kuò
fú kuò
kuàng kuò
ěr kuò
xiōng kuò
kuān kuò
wēi kuò
⒈ 宽宏。
引《陈书·后主纪》：“高宗爰自在田，雅量宏廓，登庸御极，民归其厚。惠以使下，宽以容众。”
宋张世南《游宦纪闻》卷十：“凝式本名家，既不遇时，而唐梁之际，以节义自立。襟量宏廓，竟免五季之祸。”
⒉ 远大；广大。
引唐符载《礼部裴员外说写真赞文》：“体岸恢峻，神机宏廓。”
梁启超《志未酬》诗：“但望前途之宏廓而寥远兮，其孰能无感于余情？”
⒊ 博大。
引清龚自珍《最录司马法》：“古有《司马兵法》，又有《穰苴兵法》， 齐威王合之，名曰《司马穰苴兵法》，此太史公所言《司马法》宏廓深远，合于三代。”
宏hóng(1)（形）宏大：～伟｜宽～。(2)（Hónɡ）姓。
廓读音：kuò廓kuò(1)（形）广阔：寥～｜～落（形容空阔寂静）。(2)（名）外部的周围：轮～。