rú sù
rú chén
rú jīn
rú kē
rú hòu
rú xiān
rú xiàng
rú xiān
rú shēn
rú xíng
rú xuán
rú háo
rú ruò
rú fēng
rú rú
rú shù
rú zōng
rú yè
rú róu
rú guǎn
rú lǚ
rú jiào
rú huǎn
rú jīng
rú xiá
rú shēng
rú xián
rú shǐ
rú zhé
rú bó
rú gōng
rú nuò
rú xíng
rú rén
rú shuò
rú suān
rú guān
rú dào
rú jǐn
rú guān
rú shū
rú xiāng
rú liú
rú xué
rú dǎng
rú yǎ
rú jiàng
rú yòu
rú mò
rú yùn
rú gèn
rú diǎn
rú huà
ruì bó
zá bó
è bó
qí bó
fàn bó
shàn bó
jīng bó
chěng bó
pú bó
wǔ bó
xiáng bó
gāi bó
hún bó
mǐn bó
jùn bó
kuān bó
yuān bó
diǎn bó
tà bó
guǎng bó
chū bó
píng bó
zī bó
fēng bó
chún bó
gāi bó
dǎ bó
yù bó
dǔ bó
xué bó
bǐng bó
fù bó
jùn bó
chōng bó
yíng bó
hào bó
xióng bó
hóng bó
chū bó
tiào bó
jī bó
xuàn bó
bāo bó
pú bó
wēi bó
tú bó
zōng bó
jiǎn bó
zòng bó
lóng bó
wěi bó
hóng bó
hóng bó
héng bó
zhān bó
shé bó
de bó
yán bó
pán bó
tōng bó
pǔ bó
mì bó
chǒu bó
shěn bó
jī bó
lù bó
rú bó
hào bó
guī bó
liù bó
qí bó
fán bó
ào bó
páng bó
hè bó
pǔ bó
kuí bó
fù bó
zhōu bó
chǐ bó
biàn bó
kāi bó
xuàn bó
qià bó
mǎn bó
dūn bó
shēn bó
yān bó
biàn bó
cí bó
hóng bó
huī bó
yǐn bó
lú bó
chāng bó
⒈ 谓学问渊博。
引《晋书·张韪传》：“韙儒博，晓天文。”
《晋书·戴邈传》：“少好学，尤精《史》《汉》，才不逮若思，而儒博过之。”
⒉ 指博学之士。
引《晋书·律历志上》：“时淮南王安延致儒博，亦为律吕。”
儒rú(1)（名）春秋时以孔子为代表的学派：～术｜～生。(2)（名）旧时指读书人：～医｜老～。
博读音：bó博bó(1)（形）多；丰富：渊～。(2)（动）知道得多：～古通今。(3)（形）〈书〉大：宽衣～带。(4)（动）取得：聊～一笑。(5)（名）指赌博：～徒｜～局。