wán míng
bā míng
huì míng
gāo míng
hóng míng
zhàn míng
dān míng
hù míng
hūn míng
máng míng
yú míng
xián míng
dòng míng
běi míng
shěn míng
dùn míng
yán míng
nán míng
lí míng
zhōng míng
hún míng
qīng míng
diān míng
wēi míng
gàng míng
yuán míng
hù míng
àn míng
pàn míng
yǎo míng
yù míng
dà míng
qiáo míng
kōng míng
sì míng
chén míng
zhòu míng
jiāo míng
jìng míng
miǎo míng
hùn míng
quán míng
dàng míng
yǐn míng
yǐng míng
cāng míng
chén míng
yè míng
yǎo míng
xī míng
zhèng míng
miǎo míng
yōu míng
qīng míng
zhòng míng
gān míng
zhū míng
yīng míng
huō míng
jué míng
rù míng
chōng míng
àn míng
yǎo míng
yīn míng
mù míng
qióng míng
⒈ 渺远。
引宋叶梦得《石林燕语》卷十：“苍苍渺冥，吾一夫区区之诚，安知必能尽达？”
明蒋一葵《长安客话·海淀》：“閒身自与烟波愜，一棹还思入渺冥。”
陈三立《由江入彭蠡次黄鲁直宫亭湖韵》：“四迷洲渚浸渺冥，群鸥丛雁纷相迎。”
⒉ 无凭据而不可信。
引刘师培《文说》第二：“推之班固《两京赋》、 左思《三都赋》，言虽成理，事或渺冥。”
渺miǎo(1)（形）渺茫：飘～｜杳～｜浩～。(2)（形）微小；藐小：～不足道。
冥读音：míng冥míng(1)（形昏暗：幽～｜晦～。(2)（形）深奥；深沉：～思｜～想。(3)（形）糊涂；愚昧：～顽。(4)（名）迷信的人称人死以后进入的世界；阴间：～钞｜～府。