yú bǐ
yú dùn
yú yí
yú sǒu
yú xī
yú lǎo
yú biǎn
yú bì
yú jiàn
yú bào
yú duǎn
yú jiān
yú dùn
yú bèn
yú gǔ
yú pǔ
yú mào
yú gǔ
yú àn
yú zhōng
yú luàn
yú róu
yú lǔ
yú ruò
yú mí
yú dàn
yú juàn
yú lǜ
yú ǎo
yú wū
yú guǎng
yú měng
yú kěn
yú méng
yú méng
yú sù
yú yǒng
yú xīn
yú mào
yú zéi
yú jìn
yú xiào
yú xián
yú zhuàng
yú gù
yú fán
yú hān
yú guǎn
yú nán
yú kuǎn
yú huái
yú fù
yú sú
yú fū
yú liè
yú mèi
yú wèi
yú rén
yú qiǎn
yú tún
yú yán
yú kuáng
yú shī
yú wán
yú àn
yú zhì
yú méng
yú zhī
yú míng
yú chōng
yú yōng
yú gàn
yú zhǔ
yú làn
yú què
yú hāng
yú àn
yú wǎng
yú yě
yú cè
yú yín
yú chán
yú kǔn
yú kuì
yú chǔn
yú zhí
yú chéng
yú nòng
yú lóng
yú lǔ
yú gǔ
yú gōng
yú nú
yú xìng
yú chǔn
yú yī
yú qíng
yú nuò
yú jiǎo
yú chōng
yú sè
yú chī
yú rú
yú duò
yú zhuō
yú dòng
yú lòu
yú yōng
yú zhuó
yú hàn
yú shèn
yú huò
yú jiàn
yú báo
yú xiǔ
zhòu míng
yǎo míng
qiáo míng
yōu míng
xī míng
yuán míng
yǐn míng
nán míng
hùn míng
máng míng
dān míng
gāo míng
hù míng
mù míng
cāng míng
yú míng
gān míng
hún míng
yù míng
yán míng
quán míng
àn míng
chén míng
pàn míng
huì míng
yǎo míng
qīng míng
zhū míng
dòng míng
yīn míng
dà míng
zhèng míng
rù míng
hóng míng
shěn míng
zhàn míng
yǐng míng
yè míng
kōng míng
diān míng
yǎo míng
qióng míng
yīng míng
àn míng
miǎo míng
hù míng
běi míng
sì míng
zhōng míng
jué míng
dùn míng
zhòng míng
lí míng
qīng míng
hūn míng
jìng míng
bā míng
gàng míng
dàng míng
huō míng
wēi míng
chōng míng
miǎo míng
jiāo míng
xián míng
chén míng
wán míng
⒈ 愚蠢蒙昧。
引《孔子家语·大婚》：“﹝鲁哀公﹞曰：‘寡人且愚冥，幸烦子之於心。’”
王肃注：“言惷愚冥暗也。”
唐韩愈《论佛骨表》：“然百姓愚冥，易惑难晓，苟见陛下如此，将谓真心事佛。”
清蒲松龄《聊斋志异·花姑子》：“天乎，天乎！何愚冥至此！”
⒉ 指愚昧的人。
引明沉德符《野获编补遗·释道·废佛氏》：“礼部尚书夏言以殿中有佛像及佛骨、佛头、佛牙等，乃建议请勅有司俱瘞之中野，以杜愚冥之惑。”
愚yú(1)（形）愚笨；傻：～人｜～陋｜～懦｜～顽｜～妄｜～不可及｜大智若～。(2)（动）愚弄：为人所～｜～民政策。(3)（代）用于自称的谦词：～兄｜～见｜～以为不可。
冥读音：míng冥míng(1)（形昏暗：幽～｜晦～。(2)（形）深奥；深沉：～思｜～想。(3)（形）糊涂；愚昧：～顽。(4)（名）迷信的人称人死以后进入的世界；阴间：～钞｜～府。