cāng tiān
cāng cù
cāng cāng
cāng méng
cāng zhú
cāng dì
cāng luán
cāng yíng
cāng cuì
cāng lù
cāng méng
cāng yú
cāng yǎ
cāng qiú
cāng niǎo
cāng zú
cāng yán
cāng tái
cāng láng
cāng hào
cāng sì
cāng yīng
cāng guān
cāng chì
cāng liáng
cāng máng
cāng wū
cāng làng
cāng qióng
cāng sè
cāng lù
cāng pó
cāng lóng
cāng yù
cāng máng
cāng hú
cāng shén
cāng qí
cāng yù
cāng xiá
cāng gǒu
cāng mǎng
cāng qián
cāng rùn
cāng jí
cāng lí
cāng jìng
cāng xuán
cāng mín
cāng hào
cāng míng
cāng méng
cāng bái
cāng lǎo
cāng cén
cāng gēng
cāng líng
cāng huá
cāng shān
cāng míng
cāng huáng
cāng láng
cāng mín
cāng ěr
cāng huáng
cāng yá
cāng gǔ
cāng láng
cāng táng
cāng hēi
cāng xiù
cāng huáng
cāng hǎi
cāng yǔ
cāng yān
cāng shū
cāng shēng
cāng tóu
cāng yín
cāng àn
chén míng
hù míng
qióng míng
diān míng
yīn míng
pàn míng
bā míng
dòng míng
yuán míng
zhū míng
zhòu míng
hù míng
àn míng
huō míng
zhòng míng
jìng míng
àn míng
zhàn míng
qīng míng
quán míng
kōng míng
dān míng
jiāo míng
zhōng míng
hūn míng
shěn míng
yīng míng
hún míng
rù míng
qīng míng
yǎo míng
miǎo míng
yǎo míng
qiáo míng
běi míng
zhèng míng
hùn míng
xián míng
mù míng
chōng míng
yú míng
sì míng
hóng míng
dàng míng
cāng míng
yán míng
xī míng
jué míng
nán míng
gàng míng
chén míng
máng míng
dà míng
yè míng
gāo míng
yù míng
yōu míng
wēi míng
wán míng
miǎo míng
gān míng
dùn míng
huì míng
yǐn míng
yǎo míng
lí míng
yǐng míng
⒈ 苍天。
引北周庾信《贺平邺都表》：“然后命东后，詔苍冥。”
宋文天祥《正气歌》：“於人曰浩然，沛乎塞苍冥。”
清谭嗣同《有感》诗：“世间无物抵春愁，合向苍冥一哭休。”
1.青色（包括蓝和绿）：～松翠柏。
2.灰白色：～白。～髯。
3.指天或天空：上～。～穹。
4.姓。
冥读音：míng冥míng(1)（形昏暗：幽～｜晦～。(2)（形）深奥；深沉：～思｜～想。(3)（形）糊涂；愚昧：～顽。(4)（名）迷信的人称人死以后进入的世界；阴间：～钞｜～府。