yuán lín
yuán qǐn
yuán lú
yuán kè
yuán zhū
yuán qǐ
yuán yuàn
yuán yì
yuán yì
yuán yòu
yuán tián
yuán miào
yuán chí
yuán líng
yuán dīng
yuán qiè
yuán chán
yuán zi
yuán yíng
yuán gōng
yuán jiā
yuán pǔ
yuán lìng
yuán tíng
yuán dì
yuán tóu
yuán lì
yuán chá
yuán xū
dàn dīng
yú dīng
yán dīng
cán dīng
máo dīng
yì dīng
qū dīng
kàng dīng
qiān dīng
pín dīng
qióng dīng
líng dīng
zhōng dīng
dì dīng
shēn dīng
páo dīng
liáo dīng
bàn dīng
tún dīng
shā dīng
líng dīng
yùn dīng
jí dīng
jí dīng
jiān dīng
juān dīng
shì dīng
kè dīng
jiā dīng
diāo dīng
yā dīng
shàng dīng
huā dīng
dòng dīng
lú dīng
tū dīng
jiàn dīng
ān dīng
quán dīng
bāng dīng
jìn dīng
jiù dīng
tàn dīng
qiū dīng
měng dīng
tuì dīng
yì dīng
bì dīng
dēng dīng
nán dīng
zhuā dīng
pù dīng
wéi dīng
bǔ dīng
gēn dīng
chéng dīng
suí dīng
juē dīng
nóng dīng
wǔ dīng
dòng dīng
huǒ dīng
gōng dīng
zhuàng dīng
tiān dīng
lú dīng
lěng dīng
nǚ dīng
chéng dīng
shā dīng
qiáo dīng
cái dīng
miǎn dīng
yí dīng
jiāo dīng
bào dīng
lǔ dīng
diū dīng
mén dīng
qí dīng
tiān dīng
bǔ ding
chuán dīng
yīng dīng
shān dīng
dān dīng
hù dīng
liáo dīng
zhèng dīng
qí dīng
dōng dīng
suān dīng
kù dīng
bái dīng
fēi dīng
mù dīng
kè dīng
yuán dīng
tuán dīng
jī dīng
yǒng dīng
dàn dīng
èr dīng
shí dīng
dú dīng
bǎo dīng
bǐng dīng
guāng dīng
liù dīng
rén dīng
jì dīng
liàn dīng
cì dīng
bīng dīng
yī dīng
liáo dīng
lā dīng
chōu dīng
xiāng dīng
biàn dīng
kuàng dīng
níng dīng
líng dīng
gū ding
gōng dīng
mì dīng
chū dīng
nèi dīng
jǐng dīng
liáng dīng
bù dīng
园丁yuándīng
(1) 园夫。专门从事园hAo86.艺的劳动者
英gardener(2) 现多比喻小学教师
英teacher in primary school⒈ 专门从事园艺的劳动者。
引宋陆游《秋晚村舍杂咏》：“园丁种冬菜，邻女卖秋茶。”
元马臻《西湖春日壮游即事》诗之十三：“园丁花木巧桮棬，万紫千红簇綺筵。”
清允禧《灌花》诗：“园丁汲井栏，时时自灌溉。”
⒉ 今亦常喻指教育工作者。
引柳仲甫《园丁之歌》：“好花要靠园丁育。”
管理园圃培植花木的人。
园(1)（名）（～子、～儿）种蔬菜、花果、树木的地方：花～｜果～｜～艺。(2)（名）供人游览娱乐的地方：公～｜动物～。
丁读音：dīng,zhēng[ dīng ]1. 天干的第四位，用于作顺序第四的代称：丁是丁，卯是卯。
2. 成年男子。
3. 人口。
4. 从事某种劳动的人：园丁。