yīng zǐ
yīng míng
yīng lín
yīng jiù
yīng yì
yīng báo
yīng hái
yīng chù
yīng ér
yīng bìng
yīng nián
yīng zhì
yīng lún
yīng hóu
yīng juàn
yīng dīng
yīng lù
yīng gòu
yīng tí
yīng yīng
yīng zuì
yīng huái
yīng wǔ
yīng wù
yīng chéng
yīng wǔ
yīng chán
yīng kē
yīng luó
yīng shǒu
yīng kē
jìn dīng
měng dīng
gōng dīng
cì dīng
jǐng dīng
bào dīng
tuì dīng
chéng dīng
kè dīng
chuán dīng
bīng dīng
bàn dīng
bǔ ding
zhuā dīng
dōng dīng
páo dīng
shā dīng
lú dīng
liù dīng
yú dīng
bǔ dīng
líng dīng
bù dīng
tū dīng
zhuàng dīng
huā dīng
jí dīng
tuán dīng
bāng dīng
mù dīng
jiù dīng
juē dīng
diū dīng
tún dīng
diāo dīng
líng dīng
nóng dīng
pín dīng
shā dīng
líng dīng
dú dīng
hù dīng
tiān dīng
nèi dīng
liáng dīng
chéng dīng
miǎn dīng
xiāng dīng
gōng dīng
lǔ dīng
gēn dīng
yì dīng
qí dīng
yí dīng
nán dīng
dēng dīng
yuán dīng
suān dīng
dàn dīng
jiān dīng
wǔ dīng
liáo dīng
guāng dīng
dàn dīng
zhèng dīng
jī dīng
biàn dīng
yán dīng
wéi dīng
mén dīng
liáo dīng
qiū dīng
shàng dīng
shēn dīng
mì dīng
bǎo dīng
gū ding
kuàng dīng
chū dīng
lā dīng
shì dīng
nǚ dīng
juān dīng
jiāo dīng
jiā dīng
huǒ dīng
dòng dīng
pù dīng
shān dīng
dān dīng
qiān dīng
yǒng dīng
liàn dīng
dì dīng
èr dīng
yīng dīng
bǐng dīng
bì dīng
qióng dīng
rén dīng
suí dīng
jiàn dīng
qū dīng
tiān dīng
lěng dīng
máo dīng
quán dīng
kè dīng
chōu dīng
lú dīng
dòng dīng
jí dīng
cán dīng
yì dīng
cái dīng
kàng dīng
kù dīng
qiáo dīng
yā dīng
bái dīng
fēi dīng
yùn dīng
qí dīng
níng dīng
yī dīng
liáo dīng
zhōng dīng
jì dīng
shí dīng
tàn dīng
ān dīng
⒈ 遭受；遭到。
引《三国志·蜀志·郤正传》：“悠悠四海，婴丁祸败。”
《三国志·吴志·黄盖传》“黄盖字公覆，零陵泉陵人也” 裴松之注引《吴书》：“盖少孤，婴丁凶难，辛苦备尝。”
《晋书·刘颂传》：“到郡草具所陈如左，未及书上，会臣婴丁天罚，寝顿累年，今谨封上前事。”
婴yīng（名）婴儿；不满一岁的小孩儿：～孩｜～疾｜妇～｜育～。婴yīng〈书〉触；缠绕。
丁读音：dīng,zhēng[ dīng ]1. 天干的第四位，用于作顺序第四的代称：丁是丁，卯是卯。
2. 成年男子。
3. 人口。
4. 从事某种劳动的人：园丁。