líng shí
líng cán
líng yí
líng lì
líng yǔ
líng bū
líng huā
líng lù
líng lóng
líng shòu
líng xiāng
líng xiē
líng xùn
líng què
líng xiè
líng ráng
líng lún
líng shēng
líng zá
líng dù
líng suì
líng shù
líng tì
líng dīng
líng gōng
líng zuò
líng jiàn
líng guì
líng tiāo
líng sǎn
líng mào
líng wèi
líng xuē
líng diǎn
líng zuǐ
líng líng
líng huó
líng zhuì
líng xīng
líng yú
líng líng
líng jiè
líng qián
líng luàn
líng xià
líng chū
líng jī
líng duò
líng lì
líng líng
líng zhāng
líng fēn
líng diǎn
líng diāo
líng bài
líng chī
líng tóu
líng cuì
líng yòng
líng luò
líng tì
líng jí
líng zú
líng zhī
líng huǐ
líng dàn
líng yān
líng yú
líng shí
líng mài
líng cuì
líng dàn
líng gū
tàn dīng
líng dīng
cì dīng
yì dīng
qí dīng
chéng dīng
qióng dīng
qiáo dīng
zhōng dīng
bù dīng
níng dīng
qiān dīng
gōng dīng
tún dīng
ān dīng
jìn dīng
yùn dīng
jiān dīng
jiàn dīng
shān dīng
shā dīng
chéng dīng
bǔ ding
nán dīng
liáo dīng
zhuā dīng
qiū dīng
jiā dīng
yī dīng
lú dīng
gēn dīng
shì dīng
kuàng dīng
yì dīng
bǐng dīng
bǔ dīng
dì dīng
hù dīng
zhèng dīng
měng dīng
yí dīng
dòng dīng
jí dīng
shàng dīng
mén dīng
pín dīng
lěng dīng
shí dīng
èr dīng
qí dīng
liáng dīng
juān dīng
jiù dīng
chōu dīng
rén dīng
yǒng dīng
jí dīng
yú dīng
xiāng dīng
bì dīng
jì dīng
yuán dīng
gū ding
zhuàng dīng
jī dīng
dōng dīng
kàng dīng
yā dīng
chuán dīng
dú dīng
shēn dīng
páo dīng
diāo dīng
nèi dīng
biàn dīng
dēng dīng
lú dīng
lǔ dīng
bàn dīng
bǎo dīng
kù dīng
miǎn dīng
wéi dīng
yán dīng
tiān dīng
tuì dīng
mù dīng
liáo dīng
yīng dīng
kè dīng
cán dīng
jiāo dīng
bīng dīng
tiān dīng
pù dīng
gōng dīng
dàn dīng
qū dīng
quán dīng
liù dīng
jǐng dīng
nǚ dīng
fēi dīng
huǒ dīng
shā dīng
dòng dīng
máo dīng
juē dīng
wǔ dīng
dàn dīng
nóng dīng
chū dīng
bái dīng
kè dīng
bào dīng
tuán dīng
líng dīng
cái dīng
bāng dīng
dān dīng
lā dīng
huā dīng
liàn dīng
guāng dīng
suí dīng
líng dīng
diū dīng
liáo dīng
mì dīng
suān dīng
tū dīng
零丁língdīng
(1) 瘦[.好工具]弱孤独
英be alone and helpless;be alone and uncared for;weak⒈ 孤独无依貌。
引《陈书·沉炯传》：“臣婴生不幸，弱冠而孤，母子零丁，兄弟相长。”
唐高适《蓟门行》之三：“一身既零丁，头鬢白纷纷。”
蒋光慈《少年飘泊者》六：“他俩既死了，有谁个顾及一个零丁的孤子。”
⒉ 瘦弱貌。
引《二刻拍案惊奇》卷三五：“那小猢猻不要説急死，饿也该饿得零丁了。”
⒊ 指文章单薄，没有内容。
引宋苏舜钦《答宋太祝见赠》诗：“诗枯实零丁，文僻又坎坷。”
⒋ 指寻人招贴。
引《太平御览》卷五九八引南朝宋东阳无疑《齐谐记》：“前后有失儿女者，零丁有数十。”
明杨慎《丹铅续录·零丁》：“谢承《后汉书》：‘ 戴良有失父零丁。’零丁，今之寻人招子也。”
《孽海花》第二五回：“﹝龚尚书﹞写了几张八分书的零丁，叫拿去贴在街头巷口。”
⒌ 指零丁洋。参见“零丁洋”。
引清黄遵宪《不忍池晚游》诗：“絶远穷荒海外经，风灾鬼难渡零丁。”
孤单没有依靠的样子。《文选．李密．陈情表》：「零丁孤苦，至于成立。」也作「伶丁」、「伶仃」。
零líng(1)本义：落细雨。(2)（形）零碎；小数目的（跟‘整’相对）：～用｜～售｜化整为～。(3)（名）（～儿）零头；零数：年纪已经八十有～｜人数是二十挂～儿。(4)（数）放在两个数量中间；表示较大的量之下附有较小的量：一年～三天。(5)（数）数的空位；在数码中多用“○”：二～五号｜一九八～年。(6)（数）表示没有数量：一减一等于～｜这种药的效力等于～。(7)（数）温度计上的零度：～上五度｜～下十度。(8)（Línɡ）姓。零líng（动）（草木花叶）枯萎而落下：～落｜凋～。
丁读音：dīng,zhēng[ dīng ]1. 天干的第四位，用于作顺序第四的代称：丁是丁，卯是卯。
2. 成年男子。
3. 人口。
4. 从事某种劳动的人：园丁。