tòu xī
tòu lòu
tòu dǐ
tòu shì
tòu gàn
tòu guāng
tòu fēng
tòu zǒu
tòu jǐng
tòu hàn
tòu míng
tòu dì
tòu hé
tòu xiǎo
tòu chè
tòu qì
tòu kōng
tòu zì
tòu tuō
tòu yè
tòu táng
tòu dǐng
tòu pì
tòu lóng
tòu lù
tòu shuǎng
tòu xìn
tòu fēng
tòu cǎi
tòu xīn
tòu yìng
tòu xī
tòu shì
tòu guò
tòu wéi
tòu jìng
tòu shuǐ
tòu xī
tòu suǐ
tòu shāng
tòu kuài
tòu dá
tòu lì
tòu chuán
tòu gǔ
tòu zhī
tòu liang
tiāo tuō
hù tuō
pǐn tuō
jù tuō
táo tuō
tī tuō
huá tuō
guī tuō
huó tuō
hún tuō
jīng tuō
bǎi tuō
miǎn tuō
piē tuō
ōu tuō
chāo tuō
pō tuō
piě tuō
lòu tuō
dù tuō
wǎn tuō
sǎ tuō
wǎn tuō
sī tuō
shū tuō
bǐng tuō
huì tuō
shuǎng tuō
pā tuō
qīng tuō
tāo tuō
āi tuō
jiè tuō
ōu tuō
chú tuō
zhèng tuō
jì tuō
làn tuō
lóng tuō
huá tuō
zǒu tuō
yǐng tuō
jiě tuō
fā tuō
sǎ tuō
é tuō
tù tuō
wàn tuō
wǎn tuō
kòu tuō
lì tuō
zǐ tuō
tòu tuō
biàn tuō
pī tuō
shuǎi tuō
diào tuō
bá tuō
bāo tuō
dēng tuō
gào tuō
cán tuō
pì tuō
bái tuō
liǎo tuō
kāi tuō
wù tuō
zòng tuō
mǎi tuō
bǎi tuō
tǐng tuō
wáng tuō
wán tuō
bǎi tuō
jiǎn tuō
dùn tuō
xǐ tuō
chū tuō
luò tuō
tōng tuō
kuā tuō
bèng tuō
tuī tuō
diū tuō
xū tuō
lǎo tuō
sǎ tuō
mǒ tuō
fàng tuō
⒈ 谓详尽而能释疑。
引《古尊宿语录·题＜南泉和尚语要＞》：“王老师真体道者也，所言皆透脱，无毫髮知见解路。”
⒉ 谓不拘泥成规、书本。亦泛指灵活，不呆板。
引宋陈善《扪虱新话·读书须知出入法》：“见得亲切，此是入书法；用得透脱，此是出书法。”
宋杨万里《和李天麟》之一：“学诗须透脱，信手自孤高。”
清王夫之《读四书大全说·论语·里仁篇四》：“虽以奉当然之理压住欲恶、按捺不发者为未至，却不恃欲恶之情轻，走那高明透脱一路。”
赵树理《传家宝》二：“小娥很透脱，见娘对金桂这样不满意，再也不提金桂的事，却说着自己一冬天的家务事来消磨时间。”
梁斌《播火记》三三：“一团长是本地人，学生出身，人很透脱，办事也挺强干，怎么迷上共产主义了。”
超脱。
透tòu(1)（动）暗地里告诉：～露｜～信。(2)（形）透彻：吃～｜恨～。(3)（副）达到饱满的、充分的程度：熟～；湿透。(4)（动）显露：～亮。
脱读音：tuō脱tuō(1)（动）本义：肉去皮。(2)（动）（皮肤、毛发等）脱落：～发｜～毛。(3)（动）取下；除去：～帽｜～鞋。(4)（动）脱离：～党｜～水。(5)漏掉（文字）：这一行里～了三个字。(6)（形）〈书〉轻慢。(7)（连）〈书〉倘若；或许：～有遗漏；必致误事。(8)姓。