yú gù
yú huò
yú shèn
yú zhī
yú fán
yú sú
yú qiǎn
yú zéi
yú yǒng
yú sù
yú kuì
yú juàn
yú báo
yú shī
yú ǎo
yú nòng
yú méng
yú chǔn
yú zhí
yú jìn
yú bì
yú kuáng
yú wū
yú guǎn
yú zhuó
yú kuǎn
yú jiàn
yú gōng
yú gǔ
yú tún
yú chǔn
yú lǔ
yú měng
yú mào
yú zhǔ
yú hān
yú què
yú dòng
yú lǜ
yú làn
yú mèi
yú wán
yú lǔ
yú fù
yú jiān
yú mào
yú nán
yú xìng
yú sǒu
yú hàn
yú qíng
yú sè
yú lóng
yú zhuàng
yú zhōng
yú guǎng
yú gǔ
yú nú
yú zhuō
yú lǎo
yú rén
yú wèi
yú lòu
yú chōng
yú yín
yú yī
yú kěn
yú dàn
yú méng
yú mí
yú bào
yú yě
yú xī
yú fū
yú biǎn
yú dùn
yú jiàn
yú zhì
yú duǎn
yú yōng
yú bèn
yú xīn
yú liè
yú wǎng
yú jiǎo
yú nuò
yú yōng
yú míng
yú gàn
yú bǐ
yú àn
yú pǔ
yú àn
yú cè
yú gǔ
yú yí
yú duò
yú dùn
yú róu
yú huái
yú hāng
yú méng
yú kǔn
yú àn
yú chéng
yú chán
yú luàn
yú ruò
yú chōng
yú rú
yú xián
yú xiào
yú yán
yú xiǔ
yú chī
píng yōng
héng yōng
tú yōng
fù yōng
jiàn yōng
xū yōng
nú yōng
mì yōng
jūn yōng
xūn yōng
dé yōng
jǐn yōng
shēng yōng
shì yōng
qǔ yōng
huī yōng
fū yōng
cháng yōng
pí yōng
zhuān yōng
gōng yōng
bēn yōng
jiā yōng
fán yōng
shū yōng
jiā yōng
jīng yōng
ái yōng
lòu yōng
dài yōng
cǎi yōng
mǎi yōng
kǎo yōng
qīng yōng
nuò yōng
zhōng yōng
yú yōng
shì yōng
liú yōng
gōng yōng
zhī yōng
hūn yōng
dēng yōng
mài yōng
shú yōng
fèn yōng
bēi yōng
wú yōng
jū yōng
jiǎn yōng
chóu yōng
jiāo yōng
fǔ yōng
jì yōng
fǎn yōng
chī yōng
zhāo yōng
àn yōng
mào yōng
wù yōng
wú yōng
qiǎn yōng
xiǎn yōng
fēng yōng
bǎo yōng
hé yōng
shū yōng
chóu yōng
mào yōng
⒈ 愚蠢平庸。
引唐韩愈《祭郑大夫文》：“劬劳閔閔，保此愚庸。”
陈毅《游阳朔》诗：“桂林阳朔不可分，妄为甲乙近愚庸。”
⒉ 指愚钝平庸之人。
引明刘基《谢恩表》：“臣基一介愚庸，生长南裔，疎拙无似。”
愚yú(1)（形）愚笨；傻：～人｜～陋｜～懦｜～顽｜～妄｜～不可及｜大智若～。(2)（动）愚弄：为人所～｜～民政策。(3)（代）用于自称的谦词：～兄｜～见｜～以为不可。
庸读音：yōng庸yōng(1)（形）平凡；不高明：～才｜～医｜～凡｜附～｜昏～｜平～。(2)（形）（动）用（用于否定式）：无～细述｜无～讳言｜无～赘述。(3)（形）（助）疑问词；表示反问；岂：～有济乎｜～可弃乎？