ní shān
ní fēng
ní sì
ní tán
ní cǎi
ní shǒu
ní zhū
ní ǎo
ní zhàn
ní gàn
ní zhǐ
ní kē
ní xíng
ní shī
ní fù
ní sēng
ní dān
ní jū
ní ān
ní fǔ
ní lóng
ní ān
ní qiū
ní yuàn
ní gū
ní qiū
ní shèng
ní jiān
ní zǔ
ní fáng
tán sēng
fàn sēng
míng sēng
pín sēng
dìng sēng
nà sēng
hàn sēng
kè sēng
xué sēng
tǔ sēng
táng sēng
shī sēng
hú sēng
chán sēng
zuì sēng
ní sēng
zhēn sēng
zhú sēng
fán sēng
gòng sēng
lǎo sēng
fān sēng
jiǎng sēng
lǜ sēng
shèng sēng
lín sēng
fàn sēng
dēng sēng
bì sēng
kū sēng
yì sēng
dào sēng
kūn sēng
mén sēng
gāo sēng
jiǔ sēng
⒈ 尼姑。
引《晋书·会稽文孝王道子传》：“孝武帝不亲万机，但与道子酣歌为务，姏姆尼僧，尤为亲暱，并窃弄其权。”
《二刻拍案惊奇》卷二一：“张善在前， 王爵在后，走入菴裡，只见一个尼僧在裡面踱将出来。”
清蒲松龄《聊斋志异·武技》：“偶适歷下，见一少年尼僧，弄艺於场，观者填溢。”
出家女众。《二刻拍案惊奇．卷二一》：「王爵在后，走入庵里，又见一个尼僧在里面将出来。」《儒林外史．第一三回》：「兰若庵僧慧远，具控伊徒尼僧心远，被地棍权勿用奸拐霸占在家一案。」也作「尼姑」。
1. 梵语“比丘尼”的简称，佛教中出家修行的女子：尼姑。尼庵。削发为尼。
2. 古同“昵”，相近，亲近。
僧读音：sēng僧sēng（名）出家修行的男性佛教徒；和尚：～人｜～衣。