fàn dān
fàn qín
fàn kù
fàn yǐn
fàn wǎn
fàn zhuāng
fàn chuáng
fàn pán
fàn qì
fàn chǎng
fàn gēng
fàn méi
fàn tǒng
fàn huì
fàn kē
fàn zhōng
fàn jú
fàn kǒu
fàn qǔ
fàn tǒng
fàn diàn
fàn tiē
fàn qìng
fàn chuáng
fàn bō
fàn guā
fàn zī
fàn chǎng
fàn hán
fàn zèng
fàn sēng
fàn bì
fàn gǔ
fàn qí
fàn tān
fàn yáo
fàn wèng
fàn yù
fàn mǐ
fàn dào
fàn shěn
fàn tóu
fàn hé
fàn pán
fàn wán
fàn guǎn
fàn guàn
fàn gé
fàn bō
fàn zhǒu
fàn luó
fàn liáng
fàn shān
fàn dòu
fàn tīng
fàn lán
fàn chē
fàn jǔ
fàn hán
fàn huò
fàn wǎn
fàn lì
fàn táng
fàn pù
fàn zhé
fàn yù
fàn sūn
fàn shi
fàn shēn
fàn bǐ
fàn bāo
fàn zhuō
fàn gǎn
fàn zhù
fàn wèng
fàn wù
fàn shí
fàn zhǔ
fàn guō
fàn sì
fàn niú
fàn náng
fàn yú
fàn qiǔ
fàn shù
fàn dài
fàn kǎ
fàn cài
fàn kēng
fàn tuán
fàn piào
fàn jiā
fàn shū
fàn qián
fàn xīng
fàn yín
nà sēng
shī sēng
lǎo sēng
hàn sēng
kū sēng
yì sēng
fán sēng
lǜ sēng
shèng sēng
tǔ sēng
zuì sēng
táng sēng
fàn sēng
zhú sēng
dìng sēng
kè sēng
zhēn sēng
bì sēng
hú sēng
pín sēng
gòng sēng
gāo sēng
ní sēng
jiǔ sēng
xué sēng
míng sēng
tán sēng
mén sēng
fàn sēng
chán sēng
jiǎng sēng
dào sēng
dēng sēng
fān sēng
kūn sēng
lín sēng
⒈ 向和尚施饭。迷信者修善祈福的行为。
引《旧唐书·李蔚传》：“懿宗奉佛太过，常於禁中饭僧，亲为赞唄。”
《新五代史·后蜀世家·孟知祥》：“知祥尝饭僧於府， 昭远执巾履从智諲以入。”
清王应奎《柳南续笔·饭僧求嗣》：“大师谓多饭僧可以有济，某君立愿以二万为率。”