shèng lìng
shèng qù
shèng rú
shèng jūn
shèng fù
shèng chéng
shèng gōng
shèng hǎi
shèng chén
shèng pái
shèng xūn
shèng juàn
shèng líng
shèng sēng
shèng lín
shèng huái
shèng lüè
shèng dàn
shèng dì
shèng lì
shèng rén
shèng diàn
shèng cái
shèng lǎn
shèng jié
shèng guó
shèng zī
shèng bēi
shèng lùn
shèng tōng
shèng zhī
shèng mǐ
shèng jǔ
shèng chán
shèng yàn
shèng jiè
shèng mó
shèng zhé
shèng jué
shèng zé
shèng gōng
shèng kǎo
shèng jìng
shèng lüè
shèng shén
shèng xián
shèng guī
shèng gū
shèng ruì
shèng chén
shèng xiāng
shèng sī
shèng mén
shèng miào
shèng jiǎo
shèng míng
shèng tiáo
shèng guǐ
shèng shòu
shèng guǒ
shèng diǎn
shèng cān
shèng huáng
shèng huǒ
shèng móu
shèng duàn
shèng zhé
shèng cháo
shèng jī
shèng huī
shèng dé
shèng xīn
shèng cōng
shèng jiào
shèng shì
shèng dài
shèng fǎ
shèng shàng
shèng mǔ
shèng lù
shèng ní
shèng liáng
shèng dì
shèng cè
shèng jiào
shèng suǐ
shèng lǜ
shèng xiàng
shèng dàn
shèng kù
shèng huì
shèng dé
shèng zǐ
shèng zhì
shèng xùn
shèng dù
shèng huì
shèng shuǐ
shèng wáng
shèng xiāng
shèng hú
shèng tāi
shèng fàn
shèng ēn
shèng xǐ
shèng yǔ
shèng zhě
shèng nǚ
shèng zhǐ
shèng mù
shèng yóu
shèng dào
shèng dēng
shèng chén
shèng zhǔ
shèng shǒu
shèng dì
shèng jiàn
shèng niǎo
shèng yào
shèng shāng
shèng huì
shèng zhèng
shèng jié
shèng hòu
shèng quán
zhēn sēng
kū sēng
chán sēng
ní sēng
lín sēng
jiǎng sēng
xué sēng
lǎo sēng
fàn sēng
fán sēng
nà sēng
fān sēng
yì sēng
mén sēng
dào sēng
dēng sēng
zhú sēng
fàn sēng
lǜ sēng
pín sēng
kūn sēng
míng sēng
zuì sēng
shī sēng
bì sēng
jiǔ sēng
shèng sēng
táng sēng
kè sēng
dìng sēng
tǔ sēng
hú sēng
gāo sēng
hàn sēng
tán sēng
gòng sēng
⒈ 佛教称已证正果的高僧。
引唐白居易《游悟真寺》诗：“经成号圣僧，弟子名扬难。”
金董解元《西厢记诸宫调》卷一：“只少箇圆光，便似圣僧模样。”
明唐寅《漫兴》诗之九：“难寻萱草酬知己，且摘莲花供圣僧。”
明郎瑛《七修类稿·诗文三·济颠化缘疏》：“济颠乃圣僧， 宋时累显圣於吾杭湖山间。”
⒉ 白杨梅的别称。
引苏轼《闻辩才法师复归上天竺以诗戏问》“此语竟非是，且食白杨梅” 王十朋注引宋曾公衮曰：“按《杭州图经》云， 杨梅坞在南山近瑞峯，杨梅甚盛，有红白二种，今杭人呼白者为圣僧梅。”
明陈继儒《群碎录》：“扬州人呼杨梅为圣僧。”
佛教用语：(1) 佛教称由悟道的出家人所组成的团体。东晋．佛驮跋陀罗译《大方广佛华严经．卷三八》：「于一切圣僧不坏信。」(2) 禅林僧堂中央所安置的佛弟子像，如舍利弗、目犍连等。(3) 尊称精通佛法、悟得大道的高僧。《西游记．第二七回》：「原来这唐僧是个慈悯的圣僧。他见行者哀告，却也回心转意。」
圣shèng(1)（形）最崇高的：神～。(2)（形）称学知识或技能有极高成就的：诗～。(3)（名）指圣人：～贤。(4)（名）封建社会尊称帝王：～旨。
僧读音：sēng僧sēng（名）出家修行的男性佛教徒；和尚：～人｜～衣。