yìng yù
zhēn yù
méi yù
lù yù
cāng yù
diāo yù
kūn yù
rùn yù
xuàn yù
cuì yù
féng yù
dǐng yù
míng yù
xī yù
hé yù
pán yù
liáng yù
cān yù
ruì yù
fàn yù
mín yù
bì yù
huán yù
fēng yù
gǎi yù
xiān yù
piàn yù
bèi yù
chuī yù
jiá yù
shì yù
jiǎn yù
yí yù
cài yù
cāng yù
xuān yù
mín yù
zǐ yù
bǐ yù
xuán yù
dū yù
piǎo yù
zhuàn yù
xuàn yù
diào yù
qiú yù
guān yù
yǐ yù
yú yù
qióng yù
fán yù
xiè yù
chǔ yù
kuī yù
héng yù
là yù
huái yù
niǎn yù
pú yù
tuí yù
tóu yù
zuì yù
tuò yù
lán yù
shí yù
zhěn yù
āi yù
hóng yù
huǒ yù
shì yù
fēng yù
lán yù
juān yù
hóng yù
hào yù
pēn yù
xī yù
qīng yù
zhēn yù
mò yù
yàn yù
zhǒng yù
qiē yù
zhèn yù
bào yù
jiā yù
zhū yù
zhì yù
xiǎo yù
hán yù
yùn yù
lǜ yù
xiāo yù
shuāng yù
jí yù
hán yù
shuǐ yù
jīng yù
wēn yù
guì yù
gǔ yù
gōng yù
jīn yù
shēng yù
qiū yù
huò yù
qì yù
fú yù
lǎng yù
lì yù
hán yù
xuán yù
bái yù
diāo yù
guī yù
nì yù
liù yù
zhuó yù
bì yù
hé yù
lěng yù
pèi yù
tíng yù
tuō yù
měi yù
guī yù
liào yù
jué yù
qián yù
mǎng yù
xī yù
bǎo yù
dú yù
xiǎng yù
dǐ yù
chǐ yù
huáng yù
wèi yù
xiāng yù
bīng yù
jī yù
nòng yù
guàn yù
xiè yù
guàn yù
cóng yù
fēi yù
suì yù
fú yù
qīng yù
mái yù
ruǎn yù
sòng yù
shù yù
qún yù
pò yù
qún yù
gāng yù
bì yù
yáo yù
⒈ 《韩非子·和氏》：“楚人和氏得玉璞楚山中，奉而献之厉王，厉王使玉人相之。玉人曰：‘石也’。王以和为誑而刖其左足。及厉王薨， 武王即位， 和又奉其璞而献之武王。武王使玉人相之，又曰：‘石也。’王又以和为誑而刖其右足。
引武王薨， 文王即位， 和乃抱其璞而哭于楚山之下，三日三夜，泪尽而继之以血。”
后以“泣玉”指因怀才不遇而悲泣。 唐骆宾王《畴昔篇》：“穷途行泣玉，愤路未藏金。”
宋王禹偁《商州进士张齐说将赴春闱》诗：“明年得意归来日，不见麻衣泣玉斑。”
泣qì(1)（动）小声哭：～诉｜哀～｜悲～｜抽～｜哭～。(2)（名）眼泪：饮～｜～下如雨。
玉读音：yù玉yù(1)本义：（名）温润而有光泽的美石。(2)（形）比喻洁白或美丽：～颜｜亭亭～立。(3)敬辞；指对方身体或行动：～音｜～照。(4)（Yù）姓。