xì zhú
lěng zhú
liáo zhú
xiù zhú
bā zhú
lèi zhú
kǔ zhú
lù zhú
cè zhú
huáng zhú
sōng zhú
fēn zhú
zhàng zhú
chǔ zhú
shuǐ zhú
dí zhú
jī zhú
tǒng zhú
lè zhú
yú zhú
hé zhú
chí zhú
xǐ zhú
zǐ zhú
huáng zhú
kū zhú
jiū zhú
lóng zhú
xiū zhú
tán zhú
hàn zhú
shí zhú
fèng zhú
chī zhú
kàn zhú
tóng zhú
qì zhú
gū zhú
jīn zhú
ruì zhú
zǐ zhú
bāo zhú
máo zhú
ròu zhú
mèi zhú
cì zhú
shù zhú
chuī zhú
sī zhú
táo zhú
kōng zhú
fú zhú
yín zhú
miào zhú
huáng zhú
jǐn zhú
dì zhú
qí zhú
yù zhú
kǔ zhú
cán zhú
cí zhú
xiāng zhú
diān zhú
jī zhú
shí zhú
háo zhú
mò zhú
guì zhú
yǔ zhú
lú zhú
bèng zhú
àn zhú
jiàn zhú
pǐn zhú
hán zhú
cuì zhú
qióng zhú
zuó zhú
hǔ zhú
mù zhú
biān zhú
dān zhú
hēi zhú
bǐ zhú
xiè zhú
pò zhú
bān zhú
yì zhú
jiāo zhú
qí zhú
nán zhú
xún zhú
mèng zhú
qióng zhú
pú zhú
kū zhú
páo zhú
sè zhú
lóng zhú
yǎn zhú
tóng zhú
nán zhú
gé zhú
xiū zhú
jiàn zhú
ruò zhú
fú zhú
zōng zhú
hàn zhú
pōu zhú
chái zhú
shēn zhú
guì zhú
diàn zhú
qióng zhú
pèi zhú
pào zhú
lǐn zhú
máo zhú
qīng zhú
tiān zhú
bān zhú
tù zhú
māo zhú
yún zhú
lè zhú
lù zhú
biān zhú
gū zhú
chéng zhú
mì zhú
dí zhú
xiào zhú
kūn zhú
ruò zhú
sǎo zhú
jiǔ zhú
fāng zhú
cí zhú
kē zhú
jīn zhú
bào zhú
⒈ 相传三国吴孟宗以孝著称。其母嗜笋，冬天无笋， 孟宗到竹林中哀叹悲泣，竹笋为之出。事见《三国志·吴志·孙晧传》裴松之注引晋张方《楚国先贤传》。后遂用为至孝的典实。
引《敦煌变文集·父母恩重经讲经文》：“泣竹卧冰也不及，百年侍养莫教亏。”
元柯丹邱《荆钗记·议亲》：“卧冰泣竹真堪并，他们都感天地，登臺省。”
泣qì(1)（动）小声哭：～诉｜哀～｜悲～｜抽～｜哭～。(2)（名）眼泪：饮～｜～下如雨。
竹读音：zhú[ zhú ]1. 常绿多年生植物，春日生笋，茎有很多节，中间是空的，质地坚硬，种类很多。可制器物，又可做建筑材料：竹子。竹叶。竹笋。竹编（用竹篾编制的工艺品）。竹刻。
2. 指竹制管乐器：金石丝竹。
3. 中国古代乐器八音之一。
4. 姓。