huī huài
huī guān
huī tuí
huī chí
huī chè
huī duò
huī mí
huī lún
huī xíng
huī cuǒ
huī pǐ
huī sǔn
huī bì
huī tuí
huī tū
huī zhí
huī dǎn
huī duò
huī diān
huī xiè
huī kuàng
huī fàng
huī míng
huī là
huī tuí
huī dùn
huī luò
huī bài
huī fèi
huī màn
huī zhuì
huī wěn
huī liè
huī wáng
huī cuī
huī yì
huī jié
huī líng
zhěng dùn
shāng dùn
kūn dùn
zhǔn dùn
diē dùn
jǐn dùn
zhì dùn
jì dùn
zhū dùn
mí dùn
léi dùn
āi dùn
chí dùn
dǒu dùn
tuī dùn
yáo dùn
bó dùn
wāng dùn
qiān dùn
hàn dùn
zhì dùn
yī dùn
guān dùn
jiāng dùn
zhōng dùn
fèi dùn
qián dùn
nán dùn
xuàn dùn
mián dùn
jú dùn
huī dùn
yì dùn
duàn dùn
yíng dùn
qǐn dùn
jiāo dùn
sù dùn
jìn dùn
wō dùn
bà dùn
shuì dùn
gòng dùn
yān dùn
zhèn dùn
ān dùn
huāng dùn
dǎo dùn
péi dùn
chuò dùn
lǔ dùn
hào dùn
pí dùn
jìn dùn
cuò dùn
zhǐ dùn
tà dùn
táo dùn
tà dùn
yī dùn
qīng dùn
mò dú
tuí dùn
jí dùn
gé dùn
bò dùn
chéng dùn
fàng dùn
láo dùn
méng dùn
niú dùn
dì dùn
pái dùn
fá dùn
jǐ dùn
què dùn
guī dùn
dǎ dùn
háng dùn
hào dùn
wú dùn
chén dùn
cuò dùn
yú dùn
huǐ dùn
pū dùn
dòu dùn
wěi dùn
nú dùn
dēng dùn
bù dùn
bù dùn
chuí dùn
chè dùn
cuān dùn
wán dùn
diān dùn
kùn dùn
cù dùn
shěn dùn
tà dùn
guǎn dùn
jiā dùn
tí dùn
bìng dùn
gé dùn
jú dùn
diāo dùn
⒈ 毁坏；倒塌。
引《文选·傅亮＜为宋公至洛阳谒五陵表＞》：“山川无改，城闕为墟，宫庙隳顿，鐘簴空列。”
李周翰注：“隳顿，废坏也。”
1. 毁坏；崩毁：“隳人之城郭。”
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。