huī fàng
huī diān
huī là
huī míng
huī liè
huī fèi
huī wáng
huī sǔn
huī màn
huī zhuì
huī jié
huī cuǒ
huī dùn
huī bì
huī xíng
huī duò
huī chè
huī chí
huī guān
huī duò
huī wěn
huī luò
huī pǐ
huī dǎn
huī tuí
huī xiè
huī lún
huī mí
huī bài
huī zhí
huī tuí
huī tū
huī huài
huī kuàng
huī yì
huī cuī
huī tuí
huī líng
jiān huài
tuó huài
xiǔ huài
sàn huài
jǔ huài
fā huài
xì huài
tuí huài
duò huài
niān huài
náo huài
bēng huài
fǔ huài
gǔ huài
tū huài
niè huài
jué huài
kān huài
pò huài
biàn huài
làn huài
jī huài
huǐ huài
cuī huài
chǒng huài
quē huài
qǐn huài
dǎo huài
què huài
niè huài
táo huài
duò huài
huī huài
chè huài
zǔ huài
bài huài
shǐ huài
líng huài
wū huài
sǔn huài
duò huài
hǎo huài
duàn huài
záo pī
zhuàng huài
pǐ huài
yì huài
shā huài
xīng huài
tì huài
fèi huài
tà huài
bèi huài
bì huài
chí huài
shāng huài
nòng huài
xiāo huài
bāo huài
cán huài
chéng huài
bèi huài
bì huài
lún huài
zāo huài
yán huài
liáng huài
⒈ 毁坏；败坏。
引《淮南子·时则训》：“﹝天子﹞命太尉，赞杰俊，选贤良，举孝悌。行爵出禄，佐天长养。继修增高，无有隳坏。”
宋苏轼《乞赐度牒修廨宇状》：“臣以此不敢坐观，寻差官检计到官舍城门楼櫓仓库二十七处，皆係大段隳坏。”
明方孝孺《丙吉》：“政教不振，而俗隳坏，其为变亦甚矣。”
康有为《大同书》甲部序：“其国亡种灭，而文明随之隳坏。”
⒉ 废弛；废弃。
引唐韩愈《省试学生代斋郎议》：“将令学生恒掌其事，而隳坏其本业，则是学生之教加少，学生之道益贬。”
毁坏、破坏。
1. 毁坏；崩毁：“隳人之城郭。”
坏读音：huài,pēi,pī,péi[ huài ]1. 不好的；恶劣的，与“好”相对：坏人。坏事。坏习惯。
2. 东西受了损伤，被毁：破坏。败坏。
3. 坏主意：使坏。
4. 用在某些动词或形容词后，表示程度深：忙坏了。