cán nǎn
cán jù
cán hé
cán dīng
cán qǐ
cán wǎn
cán yǐn
cán tiǎn
cán kuì
cán jué
cán jīng
cán hún
cán cù
cán jiù
cán niǔ
cán bào
cán hèn
cán bù
cán huáng
cán fù
cán fèn
cán zhèn
cán lì
cán zuò
cán fú
cán lìn
cán xiū
cán shùn
cán sǒng
cán miǎn
cán bēi
cán jì
cán huì
cán jí
cán hài
cán huǐ
cán xiè
cán nǎn
cán sè
cán huáng
cán kuì
cán xìng
cán fèn
cán cè
cán jù
cán huì
cán zuì
cán tiǎn
cán chàng
cán tì
cán hǎi
cán gǎn
cán jǔ
cán kǎi
cán dé
cán zhuó
cán nù
cán chǐ
cán tàn
cán qiè
cán zè
cán yán
cán hàn
cán nǜ
cán fú
cán nè
⒈ 亦作“慙懅”。羞惭。
引《后汉书·王霸传》：“光武令霸至市中募人，将以击郎。市人皆大笑，举手邪揄之， 霸惭懅而还。”
李贤注：“懅，亦惭也。”
《资治通鉴·唐僖宗光启三年》：“駢曰：‘近者觉君之妄多矣，君善为之，勿使吾为周侍中 ！’言毕，惨沮久之， 用之慙懅而退。”
清蒲松龄《聊斋志异·马介甫》：“唤万石跪受巾幗，操鞭逐出。值马在外，惭懅而还。”