cán kǎi
cán tiǎn
cán hé
cán dīng
cán xiè
cán hǎi
cán qǐ
cán miǎn
cán shùn
cán nè
cán huì
cán xìng
cán chàng
cán yán
cán zuì
cán jì
cán zhuó
cán tì
cán nǜ
cán dé
cán kuì
cán jù
cán sè
cán jué
cán zè
cán bào
cán huǐ
cán lì
cán bēi
cán kuì
cán hèn
cán fèn
cán huáng
cán sǒng
cán tiǎn
cán wǎn
cán qiè
cán fù
cán huì
cán zuò
cán zhèn
cán fèn
cán hún
cán jǔ
cán gǎn
cán fú
cán lìn
cán chǐ
cán nǎn
cán jiù
cán jù
cán hài
cán jí
cán jīng
cán hàn
cán niǔ
cán tàn
cán huáng
cán bù
cán nǎn
cán fú
cán xiū
cán yǐn
cán cè
cán nù
cán cù
cán bào
shuǐ bào
hóng bào
yì bào
wáng bào
mén bào
fú bào
wén bào
wù bào
huàn bào
shū bào
hǔ bào
chì bào
hù bào
biàn bào
tǔ bào
bái bào
fēi bào
yún bào
xuě bào
xióng bào
què bào
bàn bào
fēng bào
quán bào
hǎi bào
yuán bào
dú bào
yǐn bào
xiè bào
sān bào
kuī bào
⒈ 后因以“惭豹”喻愧对隐居者。
引汉刘向《列女传·陶答子妻》：“妾闻南山有玄豹，雾雨七日，而不下食者何也？欲以泽其毛而成文章也。故藏而远害。”
宋王禹偁《谪居感事》诗：“泽雾寧惭豹，搏风肯伏雌。”
惭cán（形）惭愧；因为自己有缺点、做错了事或未能尽到责任而感到不安：大言不～。
豹读音：bào豹bào(1)（名）（～子）哺乳动物；像虎而较小；身上有很多斑点或花纹。性凶猛；能上树。常见的有金钱豹、云豹等。(2)姓。