cán nǜ
cán shùn
cán lì
cán tiǎn
cán huáng
cán tiǎn
cán cè
cán hàn
cán jǔ
cán chàng
cán cù
cán tàn
cán miǎn
cán qiè
cán xiū
cán fú
cán sè
cán qǐ
cán wǎn
cán huáng
cán lìn
cán zhèn
cán hé
cán yǐn
cán zuì
cán nǎn
cán kuì
cán bù
cán fèn
cán kǎi
cán yán
cán nù
cán fú
cán jīng
cán xìng
cán hèn
cán gǎn
cán huǐ
cán fù
cán fèn
cán huì
cán jì
cán nè
cán kuì
cán zhuó
cán nǎn
cán hún
cán hǎi
cán jué
cán hài
cán jiù
cán zè
cán huì
cán niǔ
cán chǐ
cán tì
cán bēi
cán jù
cán zuò
cán xiè
cán dé
cán dīng
cán jù
cán bào
cán sǒng
cán jí
huāng sǒng
zè sǒng
wèi sǒng
zhàn sǒng
kuì sǒng
máo sǒng
gǎn sǒng
jīng sǒng
kǒng sǒng
qiào sǒng
bēi sǒng
jù sǒng
zhèn sǒng
jì sǒng
kuāng sǒng
hán sǒng
shè sǒng
xīn sǒng
huān sǒng
qīng sǒng
wēi sǒng
huáng sǒng
jīng sǒng
cán sǒng
yáo sǒng
xīn sǒng
⒈ 羞惭惶恐。
引晋葛洪《抱朴子·勤求》：“何可务惜请受之名，而永守无知之困……令人代之惭悚，为之者独不顾形影也。”
《宋书·蔡廓传》：“进无古人举贤之美，退无在下献替之绩，致兹纷紜，伏增惭悚。”
《醒世恒言·黄秀才徼灵玉马坠》：“黄生身对老翁，心怀幼女，自觉应对失次，心中惭悚。”
惭愧惶恐。