cán qǐ
cán zhèn
cán xiū
cán xiè
cán sǒng
cán hé
cán huáng
cán lì
cán jù
cán dé
cán wǎn
cán nǎn
cán hún
cán xìng
cán kuì
cán jiù
cán zuì
cán chàng
cán fù
cán dīng
cán jué
cán cè
cán nǎn
cán bào
cán kǎi
cán jīng
cán huǐ
cán fèn
cán fú
cán nè
cán yán
cán chǐ
cán jì
cán gǎn
cán yǐn
cán lìn
cán cù
cán fú
cán tàn
cán tiǎn
cán miǎn
cán nù
cán huáng
cán qiè
cán hài
cán huì
cán tì
cán jǔ
cán zuò
cán fèn
cán zhuó
cán zè
cán jù
cán sè
cán shùn
cán tiǎn
cán bù
cán hǎi
cán nǜ
cán jí
cán hèn
cán hàn
cán huì
cán niǔ
cán bēi
cán kuì
⒈ 亦作“慙恚”。羞惭怨恨；羞惭愤怒。
引汉王充《论衡·累害》：“人才高下，不能钧同，同时并进，高者得荣，下者慙恚，毁伤其行。”
《三国志·吴志·陆逊传》：“﹝刘备﹞大惭恚，曰：‘吾乃为逊所折辱，岂非天邪！’”
清蒲松龄《聊斋志异·成仙》：“周怒，语侵宰。宰惭恚，因逮繫之。”
章炳麟《＜革命军＞序》：“今容为是书，壹以叫咷恣言，发其惭恚，虽嚣昧若罗彭诸子，诵之犹当流汗祗悔。”