huán tǔ
huán qiū
huán fāng
huán dǔ
huán fēi
huán hǎo
huán bì
huán dào
huán bào
huán liú
huán zé
huán qián
huán hú
huán fǎ
huán lǜ
huán mén
huán qiáng
huán tāo
huán quē
huán shè
huán shì
huán gài
huán huò
huán tán
huán fǔ
huán zhuǎn
huán zǎi
yuán qiū
chán hú
pèng hú
páo hú
bì hú
jiāng hú
yī hú
jiǔ hú
jiàn hú
yè hú
jiāo hú
guān hú
piáo hú
gōng hú
xiāo hú
cán hú
tāng hú
biàn hú
gōng hú
zhí hú
biǎn hú
qiè hú
xiǎo hú
xiàn hú
hù hú
xíng hú
tuò hú
qīng hú
huán hú
tí hú
chéng hú
yóu hú
chá hú
lòu hú
zhēn hú
shí hú
fāng hú
xī hú
shā hú
bǎi hú
quán hú
nuǎn hú
nì hú
shào hú
bó hú
tǔ hú
dān hú
qín hú
tóng hú
jīn hú
yù hú
zhēng hú
tóu hú
niào hú
tóng hú
lǔ hú
kāi hú
láng hú
liào hú
kǒng hú
shuǐ hú
lǔ hú
pēn hú
xié hú
bīng hú
yān hú
xuán hú
péng hú
fēng hú
shā hú
⒈ 古代饮器名。 周代士旅食时所用之壶。
引《仪礼·燕礼》：“士旅食于门西，两圜壶。”
郑玄注：“尊，士旅食者用圜壶，变於卿大夫也。”
1. 围绕：转（zhuǎn ）圜。圜流九十里。
壶读音：hú壶hú(1)（名）陶瓷或金属等制成的容器；有嘴；有把儿或提梁；用来盛液体；从嘴往外倒：茶～｜酒～｜喷～。(2)（Hú）姓。壶kǔn（名）宫里面的路。