péng fā
péng ài
péng lóng
péng bì
péng láng
péng léi
péng lái
péng shì
péng bǎo
péng máo
péng nóng
péng hāo
péng lèi
péng hú
péng yán
péng kē
péng bó
péng gěng
péng hāo
péng wū
péng xīn
péng piāo
péng róng
péng hù
péng gòu
péng quē
péng mén
péng shān
péng cí
péng dí
pēng pēng
péng yíng
péng què
péng chén
péng chí
péng sōng
péng zhuàn
péng kuài
péng gé
péng qiū
péng shǒu
péng tà
péng má
péng pó
péng huò
péng máo
péng shǐ
péng léi
péng jū
péng hú
péng bìn
péng kē
péng dǎo
péng luàn
péng lú
tí hú
lòu hú
zhēng hú
pèng hú
xíng hú
gōng hú
cán hú
tǔ hú
yī hú
huán hú
tóng hú
xuán hú
tuò hú
páo hú
nuǎn hú
fāng hú
yù hú
jiàn hú
jiǔ hú
shào hú
xiāo hú
lǔ hú
shā hú
xī hú
zhēn hú
bì hú
lǔ hú
chéng hú
fēng hú
yān hú
chá hú
qiè hú
chán hú
bó hú
biǎn hú
qīng hú
tāng hú
hù hú
tóng hú
zhí hú
bǎi hú
quán hú
shí hú
liào hú
yóu hú
nì hú
jiāo hú
bīng hú
biàn hú
kāi hú
yè hú
jiāng hú
láng hú
xiàn hú
shuǐ hú
kǒng hú
qín hú
dān hú
péng hú
piáo hú
niào hú
tóu hú
jīn hú
xié hú
gōng hú
pēn hú
guān hú
xiǎo hú
shā hú
⒈ 即蓬莱。古代传说中的海中仙山。
引晋王嘉《拾遗记·高辛》：“三壶则海中三山也。一曰方壶，则方丈也；二曰蓬壶，则蓬莱也；三曰瀛壶，则瀛洲也。形如壶器。”
唐沉亚之《题海榴树呈八叔大人》诗：“曾在蓬壶伴众仙，文章枝叶五云边。”
清李渔《玉搔头·微行》：“假俺几日儿尘世逍遥，再来受蓬壶约。”
传说海中仙山蓬莱，形如壶器，故称为「蓬壶」。
蓬péng(1)（动）蓬松：～着头。(2)（名）飞蓬；草本植物；叶子边缘有锯齿；花白色。(3)（量）用于枝叶茂盛的花草：一～凤尾竹。
壶读音：hú壶hú(1)（名）陶瓷或金属等制成的容器；有嘴；有把儿或提梁；用来盛液体；从嘴往外倒：茶～｜酒～｜喷～。(2)（Hú）姓。壶kǔn（名）宫里面的路。