qín xīn
qín zūn
qín zūn
qín cè
qín xiè
qín jiàn
qín shì
qín xián
qín yàn
qín yì
qín xī
qín qù
qín huī
qín xuān
qín diào
qín jiàn
qín zūn
qín yǐn
qín shū
qín chéng
qín gāo
qín dé
qín diào
qín cāo
qín jiǎ
qín yǐn
qín shāng
qín sī
qín zhì
qín sè
qín àn
qín gōng
qín náng
qín dào
qín yì
qín yīn
qín shī
qín hú
qín zhěn
qín tóng
qín zhī
qín hè
qín táng
qín gē
qín tái
qín kè
qín chóng
qín yán
qín chuān
qín yùn
qín chuí
qín jǐ
qín xù
qín zhěn
qín qǔ
qín ruǎn
qín hǎo
qín shì
qín lǐ
qín cái
qín zhù
qín chuáng
qín pǔ
láng hú
tuò hú
jiǔ hú
páo hú
dān hú
zhí hú
tí hú
jiāng hú
liào hú
fēng hú
jīn hú
tāng hú
guān hú
chéng hú
shào hú
bó hú
jiāo hú
huán hú
yù hú
yóu hú
xíng hú
pēn hú
niào hú
bīng hú
yè hú
lǔ hú
xī hú
nuǎn hú
tóng hú
chá hú
piáo hú
xiàn hú
xié hú
xiǎo hú
lǔ hú
biǎn hú
lòu hú
biàn hú
xiāo hú
shuǐ hú
zhēn hú
bì hú
quán hú
tóng hú
péng hú
chán hú
bǎi hú
gōng hú
kāi hú
qiè hú
tóu hú
tǔ hú
gōng hú
qīng hú
yān hú
pèng hú
fāng hú
shā hú
yī hú
kǒng hú
zhēng hú
hù hú
cán hú
shā hú
shí hú
jiàn hú
xuán hú
nì hú
qín hú
⒈ 琴与酒。
引唐刘禹锡《含辉洞述》：“淑清之辰，休澣之时，雅步幅巾，琴壶以随。”
唐曹松《罗浮山下》诗：“渔钓未归深竹里，琴壶犹恋落花边。”
琴qín(1)（名）古琴。(2)（名）某些乐器的统称；如钢琴、提琴、胡琴等：～键｜～师｜古～。
壶读音：hú壶hú(1)（名）陶瓷或金属等制成的容器；有嘴；有把儿或提梁；用来盛液体；从嘴往外倒：茶～｜酒～｜喷～。(2)（Hú）姓。壶kǔn（名）宫里面的路。