cū miù
cū xiǎn
cū lì
cū lì
cū kuī
cū jì
cū è
cū sè
cū hàn
cū jǔ
cū shā
cū yǔ
cū fàn
cū dìng
cū kuáng
cū zhuō
cū fǎng
cū dà
cū huó
cū zhì
cū sòng
cū zhì
cū xì
cū lòu
cū lú
cū shuài
cū liè
cū cái
cū màn
cū mǎng
cū huì
cū lǔ
cū lì
cū ān
cū gōng
cū guān
cū bù
cū la
cū hū
cū lì
cū dàn
cū cāo
cū tuǐ
cū xì
cū tōng
cū chǒu
cū táng
cū luò
cū chá
cū shǐ
cū máo
cū zhuó
cū zēng
cū fàng
cū hāng
cū shū
cū yào
cū bèn
cū cí
cū háo
cū zhì
cū wǎn
cū shí
cū rén
cū qiáng
cū shū
cū jǐn
cū dàn
cū bào
cū bǐ
cū sú
cū kuàng
cū shi
cū lùn
cū huà
cū lüè
cū guǎng
cū xīn
cū shí
cū zá
cū lǔ
cū gàng
cū jiǔ
cū lǔ
cū ní
cū měng
cū kāng
cū shí
cū lǚ
cū hàn
cū zòng
cū yě
cū wán
cū shā
cū qiǎn
cū liáng
cū kě
cū yì
cū ēn
cū cū
cū zhuàng
cū zhòng
gēng měng
níng měng
sì měng
wǔ měng
quán měng
zhào měng
yǒng měng
yú měng
jùn měng
léi měng
cū měng
xiāo měng
jìn měng
yán měng
jīng měng
zhuàng měng
xióng měng
cán měng
shū měng
shēng měng
xiāo měng
chì měng
jìn měng
yì měng
fú měng
ào měng
xiōng měng
wēi měng
bào měng
qiáo měng
jiǎo měng
cū měng
huī měng
nào měng
kuān měng
gāng měng
zào měng
xùn měng
háo měng
jiāo měng
qīng měng
zhēng měng
zhì měng
fú měng
fā měng
⒈ 粗鲁凶猛。
引《资治通鉴·唐肃宗至德元载》：“贼将皆粗猛无远略，既克长安，以为得志，日夜纵酒，专以声色寳贿为事，无復西出之意。”
《明史·黄得功传》：“得功粗猛，不识文义。”
粗cū(1)（形）粗大：这棵树很～。(2)（形）不精细、毛糙：～心。(3)（形）鲁莽：～暴。(4)（形）略微：～具规模。(5)（形）颗粒大：～沙。(6)（形）声音大而低：～门大噪。
猛读音：měng猛měng(1)（副）猛烈：勇～｜突飞～进。(2)（副）忽然；突然：～然｜～地站了起来。(3)（副）力气集中地使出来：～着劲儿干。