liǔ liǎn
liǔ diàn
liǔ qǐ
liǔ xiàn
liǔ mián
liǔ yíng
liǔ xìng
liǔ guàn
liǔ táng
liǔ fēng
liǔ cí
liǔ wò
liǔ jūn
liǔ zhī
liǔ dòu
liǔ quān
liǔ dài
liǔ xiāng
liǔ xù
liǔ yāo
liǔ huā
liǔ qī
liǔ chéng
liǔ wān
liǔ shāo
liǔ méi
liǔ jīng
liǔ shà
liǔ yì
liǔ cán
liǔ biān
liǔ yá
liǔ sī
liǔ gǎng
liǔ tǐ
liǔ dài
liǔ huáng
liǔ jìng
liǔ guǎn
liǔ mián
liǔ róng
liǔ qín
liǔ xià
liǔ chuáng
liǔ qiáo
liǔ huán
liǔ àn
liǔ lǜ
liǔ tài
liǔ shì
liǔ hú
liǔ yá
liǔ jìng
liǔ láng
liǔ xiù
liǔ jiāo
liǔ yè
liǔ ān
liǔ làng
liǔ lǜ
liǔ tiáo
liǔ àn
liǔ zhí
liǔ xīng
liǔ pú
liǔ guàn
liǔ jì
liǔ huǒ
liǔ sāi
liǔ yī
liǔ yè
liǔ kè
liǔ jiē
liǔ huì
liǔ quān
liǔ guō
liǔ qiú
liǔ yīn
liǔ yǒng
liǔ lóu
liǔ shù
liǔ dí
liǔ yǐng
liǔ guì
liǔ xiàng
liǔ mò
liǔ yì
liǔ àn
liǔ gǔ
liǔ juàn
liǔ yǎn
liǔ cuì
liǔ fàn
liǔ gǔ
liǔ jiá
liǔ qīng
liǔ tái
liǔ jiāng
liǔ quán
liǔ bēi
liǔ bā
liǔ jiàn
liǔ chē
liǔ ér
liǔ tīng
liǔ zhōu
liǔ sī
liǔ yīng
liǔ xìn
liǔ tiáo
liǔ yān
liǔ ěr
liǔ pǔ
liǔ yīn
liǔ dī
liǔ zhōu
liǔ lín
liǔ sè
柳永Liǔ Yǒng
(1) (约987—约1053)，字耆卿，原名三变，宋朝崇安(现在福建省[.好工具]崇安县)人，著名词人
英Liu Yong人名。生卒年不详。福建崇安人。初名三变，字景庄。后改名永，字耆卿。因排行第七，也称为「柳七」。宋代词家。官至屯田员外郎，世号柳屯田。其词风旖旎平易，语言通俗，情感率真，多为歌咏太平盛世寻欢作乐的作品。著有《乐章集》。
柳liǔ(1)（名）柳树；落叶乔木或灌木；叶子狭长。(2)（名）二十八宿之一。(3)（名）（Liǔ）姓。
永读音：yǒng永yǒng（形）久远；长：～嘉｜～乐｜～生｜～志不忘｜～隽｜一劳～逸。