xué kē
xué huì
xué mín
xué lì
xué yì
xué děng
xué kuàng
xué zì
xué shú
xué xí
xué mō
xué xiào
xué xiào
xué lù
xué míng
xué hǎo
xué gǔ
xué sòng
xué huàn
xué shī
xué mén
xué yǔ
xué yì
xué zhèng
xué lín
xué dào
xué yuán
xué mèi
xué chǔ
xué yè
xué jià
xué yuàn
xué yì
xué lǐ
xué shū
xué shí
xué hǎi
xué shěng
xué shì
xué zhì
xué yuán
xué zōng
xué yòu
xué fèng
xué cáo
xué sheng
xué zhèng
xué táng
xué dì
xué shì
xué bào
xué nián
xué jiàn
xué shuō
xué xí
xué shì
xué jiè
xué bù
xué lǚ
xué shé
xué pài
xué xì
xué zǐ
xué bù
xué liú
xué chéng
xué àn
xué fá
xué dìng
xué jí
xué fó
xué xíng
xué gōng
xué zé
xué chán
xué shǐ
xué tóng
xué zhǎng
xué xiōng
xué wán
xué shù
xué zhě
xué jiū
xué shè
xué é
xué wèi
xué xiān
xué wén
xué xué
xué fēn
xué shè
xué wū
xué guǎn
xué cháo
xué tíng
xué dǒng
xué tú
xué líng
xué jiān
xué jiě
xué fǎ
xué tián
xué shì
xué shǒu
xué pín
xué sēng
xué ér
xué wen
xué lì
xué bà
xué bó
xué miào
xué fèi
xué lú
xué yóu
xué jiū
xué ér
xué lǎn
xué fēng
xué bàn
xué xiào
xué gōng
xué fǔ
xué qián
xué rén
xué fǒu
fāng zhě
xī zhě
nǎi zhě
liǎng zhě
gài zhě
cǐ zhě
wù zhě
xíng zhě
dú zhě
máng zhě
sǐ zhě
liè zhě
huǒ zhě
tián zhě
yún zhě
yán zhě
biān zhě
lǎ zhě
xiāng zhě
bó zhě
huò zhě
yě zhě
hù zhě
bǎo zhě
wǎng zhě
rén zhě
guà zhě
jìng zhě
hòu zhě
kuáng zhě
qián zhě
kě zhě
nǎi zhě
dié zhě
zhàng zhě
shì zhě
bīng zhě
ruò zhě
huàn zhě
néng zhě
zhī zhě
xiòng zhě
nóng zhě
xué zhě
hé zhě
yè zhě
zuó zhě
hòu zhě
jiè zhě
shǐ zhě
hòu zhě
xián zhě
gǔ zhě
yǒng zhě
gǔ zhě
xiān zhě
xīng zhě
qí zhě
huàn zhě
hè zhě
wáng zhě
yáng zhě
rì zhě
fù zhě
mén zhě
lǎo zhě
zhēn zhě
cóng zhě
qián zhě
wū zhě
lái zhě
bù zhě
bì zhě
bǐ zhě
xián zhě
qiáng zhě
xuàn zhě
jì zhě
zhì zhě
zuò zhě
jiàng zhě
nǎng zhě
bǔ zhě
zhì zhě
mò zhě
yè zhě
zhù zhě
huò zhě
zhǎng zhě
bīn zhě
ā zhě
juàn zhě
chá zhě
bǐ zhě
ōu zhě
liáo zhě
shèn zhě
yī zhě
bìng zhě
mò zhě
lì zhě
zhī zhě
yì zhě
mǒu zhě
zūn zhě
qǐ zhě
qǐng zhě
shèng zhě
shì zhě
huáng zhě
jìng zhě
càn zhě
⒈ 做学问的人；求学的人。
引《论语·宪问》：“古之学者为己，今之学者为人。”
《礼记·学记》：“学者有四失，教者必知之。”
唐薛存诚《太学创置石经》诗：“儒林道益广，学者心弥鋭。”
宋吴曾《能改斋漫录·记事一》：“滎阳吕公教学者读书，须要字字分明。”
清姚衡《寒秀草堂笔记》卷三：“学者当知所尚，不可视两刻为寻常而忽之耳。”
⒉ 在学术上有一定造诣的人。
引《庄子·刻意》：“语仁义忠信，恭俭推让，为修己而已矣；此平世之士，教诲之人，游居学者之所好也。”
成玄英疏：“斯乃子夏之在西河，宣尼之居洙泗，或游行而议论，或安居而讲説，盖是学人之所好。”
《史记·伯夷列传》：“夫学者载籍极博，犹考信於六蓺。”
《旧五代史·晋书·史匡翰传》：“尤好《春秋左氏传》，每视政之暇，延学者讲説，躬自执卷受业焉。”
清李渔《比目鱼·赠行》：“昨日在几案之上，又见他几首新诗，竟是一个大文人真学者。”
鲁迅《而已集·读书杂谈》：“研究文章的历史或理论的，是文学家，是学者。”
学问渊博而有所成就的人。
学xué(1)（动）学习：～书法。(2)（动）模仿：鹦鹉～舌｜～得很像。(3)（名）学问：博～｜才疏～浅｜治～。(4)（名）指学科：化～｜数～｜新～。(5)（名）学校：小～｜大～。
者读音：zhě者zhě(1)（助）用在形容词或动词后面；或带有形容词或动词的词组后面；表示有此属性或做此动作的人或事物：黄须～｜卖柑～｜符合标准～。(2)（助）用在某某工作、某某主义后面；表示从事某项工作或信仰某个主义的人：文艺工作～｜共产主义～。(3)（助）〈书〉用在“二、三、数”等数词后面；指上文所说的几件事物：二～必居其一｜两～缺一不可。(4)（助）〈书〉用在词、词组、分句后面表示停顿：风～；空气流动而成。(5)（助）用在句尾表示命令语气（多见于早期白话）：路上小心在意～！者zhě（代）同“这”（多见于早期白话）：～番｜～边。