xué sēng
xué jiàn
xué yì
xué yè
xué yì
xué dǒng
xué gōng
xué zhǎng
xué gōng
xué yuán
xué huì
xué jià
xué guǎn
xué fèi
xué jiū
xué yuán
xué lín
xué děng
xué tóng
xué xiān
xué lì
xué shǒu
xué shuō
xué shěng
xué shì
xué nián
xué lì
xué ér
xué dìng
xué fǎ
xué lǎn
xué é
xué líng
xué mèi
xué fó
xué zhèng
xué fèng
xué xué
xué tú
xué wán
xué zhèng
xué shú
xué rén
xué kuàng
xué hǎi
xué yǔ
xué dào
xué zǐ
xué bào
xué xiào
xué xí
xué fēng
xué mén
xué chǔ
xué sòng
xué shé
xué lú
xué lǚ
xué jí
xué liú
xué fǔ
xué cáo
xué shū
xué shè
xué kē
xué zōng
xué gǔ
xué lù
xué sheng
xué shè
xué zhě
xué bà
xué àn
xué yóu
xué chán
xué jiě
xué chéng
xué bù
xué tíng
xué jiè
xué bó
xué fēn
xué míng
xué mō
xué miào
xué zì
xué shì
xué zé
xué ér
xué yì
xué cháo
xué xiào
xué hǎo
xué xiōng
xué shù
xué shǐ
xué jiū
xué shì
xué wèi
xué táng
xué xiào
xué xíng
xué qián
xué shī
xué lǐ
xué xì
xué wén
xué yuàn
xué huàn
xué wū
xué tián
xué mín
xué zhì
xué yòu
xué xí
xué jiān
xué dì
xué fá
xué wen
xué pín
xué bàn
xué pài
xué shí
xué shì
xué bù
xué fǒu
bīn tú
fàn tú
dào tú
qún tú
zhēng tú
cháng tú
fěi tú
péng tú
shī tú
báo tú
mén tú
xī tú
lì tú
diào tú
jiǔ tú
zhào tú
sēng tú
qián tú
chǒu tú
kè tú
gùn tú
fēi tú
liú tú
liè tú
nà tú
dǎi tú
zuǒ tú
luàn tú
bái tú
jiào tú
yāng tú
cóng tú
lún tú
yǐ tú
gāi tú
yǔ tú
qǐ tú
pǐ tú
zhǎng tú
chū tú
zuò tú
jiān tú
qiáng tú
gōng tú
bào tú
máo tú
xíng tú
zāo tú
liáo tú
fán tú
dēng tú
bǎo tú
dào tú
lín tú
shēng tú
wáng tú
qiān tú
diàn tú
jùn tú
è tú
kuáng tú
kūn tú
gāo tú
mǎ tú
dǎng tú
chán tú
bìng tú
jiā tú
shú tú
sī tú
bù tú
xué tú
dì tú
dá tú
zī tú
gōng tú
sú tú
nì tú
guǎ tú
zhí tú
dǎng tú
bēn tú
xiāo tú
fǎ tú
pǐ tú
chái tú
zōu tú
yǐ xǐ
xiōng tú
sī tú
chú tú
xiāo tú
bó tú
zú tú
láo tú
mí tú
yōu tú
mén tú
xíng tú
fū tú
zhě tú
jǐn tú
yǐn tú
qí tú
cháng tú
yǔ tú
dǔ tú
zī tú
pàn tú
zhēng tú
diāo tú
liè tú
zhí tú
qiú tú
qíng tú
wú tú
xiá tú
jué tú
学徒xuétú
(1) 从师hAo86.受业的人
英apprentice;trainee⒈ 从师受业的人；学生。
引汉蔡邕《司徒杨秉碑》：“於是门人学徒，相与刊石碑，表勒鸿勋。”
《后汉书·郑玄传》：“家贫，客耕东莱，学徒相随已数百千人。”
《晋书·虞溥传》：“大修庠序，广招学徒。”
唐王建《荆南赠别李肇著作转韵诗》：“素业传学徒，清门有君子。”
明陶宗仪《辍耕录·夫妇死孝》：“杜阳父友开，江阴人，隐居教授…… 天历间， 浙右菑荒，米价腾踊，学徒散去。”
⒉ 泛指读书人。
引北齐颜之推《颜氏家训·勉学》：“夫文字者，坟籍根本，世之学徒，多不晓字。”
唐朱庆馀《送祝秀才归衢州》诗：“学徒花下别，乡路雪边寻。”
宋王谠《唐语林·企羡》：“侍中裴耀卿因入书库观书，既而谓人曰：‘圣上好文，书籍之盛事，自古未有。朝宰充使，学徒云集，官家设教，尽在是矣。’”
⒊ 在商店里学做买卖或在作坊、工厂里随师学技术的青少年。
引邹韬奋《经历·“难兄难弟”的又一个》：“十五岁的时候小学还未读完，就被送到一家趸批匹头的字号里做学徒。”
艾芜《人生哲学的一课》：“后来，又翻看报，华安机器厂招收学徒的大字广告，跳到我的眼里来了。”
⒋ 当学徒。
引老舍《四世同堂》一：“他的儿子也只在私塾读过三年书，就去学徒。”
梁元勋《人们在前进》：“我刮刮胡子跟你学徒去。”
学生。
如：「他是这家汽车修理厂的学徒。」
学xué(1)（动）学习：～书法。(2)（动）模仿：鹦鹉～舌｜～得很像。(3)（名）学问：博～｜才疏～浅｜治～。(4)（名）指学科：化～｜数～｜新～。(5)（名）学校：小～｜大～。
徒读音：tú徒tú(1)（形）空的；没有凭借的：～劳。(2)（副）表示除此之外没有别的；仅仅：～留。(3)（副）徒然：～自惊扰。(4)（名）徒弟；学生。(5) 姓。徒tú(1)（名）信仰某种宗教的人：教～。(2)（名）同一派系的人（含贬义）：暴～。(3)（名）人（含贬义）：好色之～。(4)（名）徒刑。