shū fēi
shū shàn
shū zhì
shū jiā
shū shū
shū zhe
shū jǐng
shū qīng
shū rán
shū zī
shū xián
shū líng
shū zhēn
shū dì
shū yù
shū huì
shū zhēn
shū lìng
shū dé
shū nǚ
shū hù
shū è
shū yóu
shū zhēn
shū mào
shū qí
shū shèng
shū lí
shū měi
shū pèi
shū mào
shū lì
shū ài
shū liàng
shū jìng
shū xiáng
shū lèi
shū hǎo
shū kuàng
shū yuàn
shū róng
shū wèn
shū fàn
shū xìng
dù nǚ
jì nǚ
qǔ nǚ
zhī nǚ
qiàn nǚ
ā nǚ
jì nǚ
shū nǚ
yì nǚ
fèng nǚ
chán nǚ
cǎi nǚ
xiù nǚ
yàn nǚ
lóng nǚ
biē nǚ
cóng nǚ
shù nǚ
zhì nǚ
xiè nǚ
jīn nǚ
jìn nǚ
bì nǚ
cái nǚ
bù nǚ
yuàn nǚ
liáo nǚ
dì nǚ
wài nǚ
shèng nǚ
chú nǚ
pín nǚ
hóng nǚ
cái nǚ
qiū nǚ
shì nǚ
hán nǚ
zhēn nǚ
qīng nǚ
nuǎn nǚ
shàng nǚ
hàn nǚ
bà nǚ
jiāo nǚ
ái nǚ
xià nǚ
guī nǚ
cūn nǚ
sǒng nǚ
mén nǚ
chūn nǚ
kuàng nǚ
jī nǚ
xí nǚ
hán nǚ
chì nǚ
wū nǚ
zhāng nǚ
líng nǚ
huàn nǚ
sù nǚ
yǎng nǚ
lí nǚ
shén nǚ
xiù nǚ
xiǎo nǚ
lè nǚ
liè nǚ
jìng nǚ
róng nǚ
xiān nǚ
jū nǚ
nuǎn nǚ
qì nǚ
xuě nǚ
dōng nǚ
chàng nǚ
qín nǚ
jiǎ nǚ
háo nǚ
xuàn nǚ
yù nǚ
yàn nǚ
hé nǚ
shuāng nǚ
cài nǚ
yíng nǚ
shāng nǚ
gōng nǚ
cán nǚ
shuò nǚ
chū nǚ
máng nǚ
máo nǚ
bāo nǚ
lù nǚ
shèn nǚ
è nǚ
guàn nǚ
kè nǚ
lǎo nǚ
jiǔ nǚ
shān nǚ
hǎi nǚ
xíng nǚ
ruǐ nǚ
liàng nǚ
shì nǚ
shàn nǚ
yōu nǚ
dí nǚ
xū nǚ
tiáo nǚ
nèi nǚ
yù nǚ
lín nǚ
yǎ nǚ
èr nǚ
dīng nǚ
bǎng nǚ
luó nǚ
guī nǚ
xuán nǚ
shǐ nǚ
yě nǚ
nà nǚ
shùn nǚ
yuè nǚ
lì nǚ
xiào nǚ
xī nǚ
shuāi nǚ
bìng nǚ
yún nǚ
qī nǚ
biàn nǚ
luò nǚ
nán nǚ
mèi nǚ
cǎi nǚ
piǎo nǚ
hǔ nǚ
wù nǚ
mó nǚ
zhí nǚ
gòu nǚ
chǔ nǚ
zhòng nǚ
shào nǚ
shí nǚ
bāo nǚ
fù nǚ
wáng nǚ
niú nǚ
huáng nǚ
dú nǚ
dà nǚ
jì nǚ
bēn nǚ
chāng nǚ
lí nǚ
yuàn nǚ
gōng nǚ
gōng nǚ
jī nǚ
fú nǚ
rǔ nǚ
lí nǚ
chù nǚ
ài nǚ
bì nǚ
jiāo nǚ
qí nǚ
zhōng nǚ
liè nǚ
jì nǚ
fǔ nǚ
yuán nǚ
bān nǚ
chuàn nǚ
cǎi nǚ
qiáo nǚ
tóng nǚ
yāo nǚ
xìn nǚ
gē nǚ
shì nǚ
dú nǚ
lián nǚ
wǔ nǚ
jīng nǚ
sūn nǚ
měi nǚ
yì nǚ
yì nǚ
zhēn nǚ
lú nǚ
fù nǚ
xiā nǚ
zhǎng nǚ
yuè nǚ
sòng nǚ
sòng nǚ
shèng nǚ
nì nǚ
yí nǚ
bā nǚ
nuǎn nǚ
zōng nǚ
jì nǚ
xiá nǚ
jiàn nǚ
yōu nǚ
chà nǚ
tóng nǚ
zǐ nǚ
yì nǚ
ér nǚ
guī nü
tiān nǚ
zhī nǚ
mì nǚ
dài nǚ
gū nǚ
⒈ 贤良美好的女子。
引《诗·周南·关雎》：“窈窕淑女，君子好逑。”
毛传：“淑，善；逑，匹也。言后妃有关雎之德，是幽閒贞专之善女，宜为君子之好匹。”
《汉书·杜钦传》：“将军辅政，宜因始初之隆，建九女之制，详择有行义之家，求淑女之质，毋必有色声音技能，为万世大法。”
颜师古注：“惟求淑质，无论美色及音声伎能，如此，则可为万代法也。”
唐皇甫枚《三水小牍·步飞烟》：“若能如执盈，如临深，则皆为端士淑女矣。”
明无名氏《赠书记·家门始末》：“年少书生，工容淑女，双双奇事堪夸。”
清李渔《慎鸾交·却媒》：“如今有个内相人家，养着两位淑女，都有倾城之色。”
⒉ 泛指女人。多含嘲讽义。
引鲁迅《南腔北调集·“论语一年”》：“他们的看客，不消说，是绅士淑女们居多。绅士淑女们是顶爱面子的人种。”
巴金《＜沉落集＞序》：“他那遗言如今堂皇地刻在纪念碑的石座上面，甚至那些到金圆国家去观光的绅士和淑女们也可以看见。”
闲雅贞静的女子。
淑shū（形）善；美；过去多指女人的品德好。
女读音：nǚ,rǔ[ nǚ ]1. 女性，与“男”相对。古代以未婚的为“女”，已婚的为“妇”。现通称“妇女”：女人。女士。女流（含轻蔑意）。少（shào ）女。
2. 以女儿作为人的妻（旧读nǜ）。
3. 星名，二十八宿之一。亦称“婺女”、“须女”。