shū hù
shū líng
shū yù
shū liàng
shū nǚ
shū huì
shū róng
shū dé
shū mào
shū yuàn
shū xìng
shū jiā
shū yóu
shū xián
shū qí
shū mào
shū zhēn
shū zhe
shū jìng
shū zhēn
shū lí
shū fàn
shū zī
shū kuàng
shū rán
shū hǎo
shū jǐng
shū wèn
shū lèi
shū lì
shū xiáng
shū shàn
shū dì
shū lìng
shū qīng
shū ài
shū měi
shū shèng
shū pèi
shū zhì
shū è
shū shū
shū zhēn
shū fēi
dà shèng
xīn shèng
sì shèng
shù shèng
yì shèng
liè shèng
fán shèng
xī shèng
yóu shèng
fù shèng
lǔ shèng
rén shèng
xī shèng
cǎo shèng
huáng shèng
ruì shèng
huì shèng
zōng shèng
cāng shèng
háo shèng
bǐ shèng
hù shèng
jiǔ shèng
zhēng shèng
fēi shèng
shì shèng
jù shèng
qǐ shèng
máng shèng
shū shèng
jiǔ shèng
hàn shèng
yì shèng
yuān shèng
lèi shèng
qí shèng
hòu shèng
qī shèng
cān shèng
shùn shèng
tiān shèng
gǒng shèng
fǔ shèng
qīng shèng
sān shèng
yī shèng
yù shèng
guān shèng
kǒng shèng
ruì shèng
cháo shèng
nǐ shèng
qí shèng
xiān shèng
qí shèng
míng shèng
qín shèng
gū shèng
ní shèng
cì shèng
shén shèng
xián shèng
líng shèng
biǎo shèng
chōng shèng
yà shèng
dàn shèng
zhǔ shèng
yè shèng
shī shèng
hóng shèng
bǐng shèng
dǔ shèng
rù shèng
wǔ shèng
⒈ 犹言圣明贤达。
引汉刘歆《遂初赋》：“昔仲尼之淑圣兮，竟隘穷乎蔡陈。”
三国魏曹植《陈审举表》：“陛下体天真之淑圣，登神机以继统。”
南朝齐谢朓《齐敬皇后哀策文》：“肇惟淑圣，克柔克令。”
南朝陈徐陵《孝义寺碑》：“大矣！神基帝系，淑圣重光者也。”
淑shū（形）善；美；过去多指女人的品德好。
圣读音：shèng圣shèng(1)（形）最崇高的：神～。(2)（形）称学知识或技能有极高成就的：诗～。(3)（名）指圣人：～贤。(4)（名）封建社会尊称帝王：～旨。