fàn yì
fàn shì
fàn kè
fàn yīn
fàn jiào
fàn jīng
fàn xué
fàn běn
fàn xiàng
fàn xiāng
fàn táng
fàn zhòu
fàn fāng
fàn chéng
fàn guǐ
fàn xiāng
fàn xí
fàn dì
fàn yǔ
fàn shù
fàn gōng
fàn shén
fàn mén
fàn shì
fàn jìng
fàn mì
fàn shēng
fàn shì
fàn sú
fàn róng
fàn cè
fàn tǎ
fàn líng
fàn shān
fàn huā
fàn lǚ
fàn bài
fàn yǔ
fàn shū
fàn lè
fàn tǎ
fàn nà
fàn zì
fàn bù
fàn dào
fàn bèi
fàn lún
fàn jiā
fàn jū
fàn jiā
fàn xiè
fàn jì
fàn jì
fàn fàn
fàn sēng
fàn fǎ
fàn jì
fàn gé
fàn jiè
fàn sǎo
fàn shì
fàn shì
fàn guǎn
fàn tiān
fàn yán
fàn xiǎng
fàn fú
fàn biǎo
fàn yún
fàn lín
fàn wáng
fàn zhì
fàn diàn
fàn zhōng
fàn cè
fàn fāng
fàn wén
fàn shì
fàn xíng
fàn chà
fàn sòng
fàn zhòu
fàn jiá
fàn zhì
fàn chàng
fàn lóu
fàn zhòng
fàn tǔ
fàn cè
fàn qìng
fàn xīn
fàn yán
fàn huáng
fàn jīn
⒈ 亦作“梵荚”。亦作“梵筴”。
⒉ 佛书。佛书以贝叶作书，贝叶重迭，用板木夹两端，以绳穿结，故称。
引唐李贺《送沉亚之歌》：“白藤交穿织书笈，短策齐裁如梵夹。”
王琦汇解引唐杜宝《大业杂记》：“新翻经本，从外国来，用贝多树叶，形似枇杷叶而厚大，横作行书，约经多少，缀其一边如牒然，今呼为梵夹。”
《资治通鉴·唐懿宗咸通三年》：“又於禁中设讲席，自唱经，手録梵夹。”
胡三省注：“梵夹，贝叶经也；以板夹之，谓之梵夹。”
清赵翼《祥符寺》诗：“前朝留梵荚，籤轴至今縢。”
自注：“寺有宣德中所颁全部藏经。”
清俞樾《茶香室丛钞·宋时西域取经故事》：“北天竺僧天息灾与施护，各持梵筴来献，此宋时取经故事也。”
⒊ 指用板夹两端以绳穿结的书籍装帧样式。 宋王巩《闻见近录》：“国书严奉，未有如玉牒者。祖宗以来，用金花白罗纸，金花红罗褾，黄金轴。
引神宗时，詔为黄金梵筴，以轴大难披閲也。”
梵fàn（名）梵语“梵摩”的省称；意思是清静；常指关于佛教的：～宫｜～刹。
夹读音：jiā,jiá,gā[ jiā ]1. 从两旁钳住：使劲儿夹住。
2. 两旁有物限制住，在两者之间：两山夹一水。夹峙。
3. 搀杂：夹生饭。夹杂。
4. 夹东西的器具：竹夹子。夹剪。卷（）夹。