tuó huài
liáng huài
làn huài
bèi huài
yì huài
huī huài
záo pī
jiān huài
chí huài
fǔ huài
bāo huài
jī huài
táo huài
huǐ huài
xīng huài
sǔn huài
niān huài
kān huài
bài huài
zhuàng huài
duò huài
sàn huài
duàn huài
bì huài
bēng huài
shāng huài
quē huài
chǒng huài
pǐ huài
jǔ huài
xiǔ huài
lún huài
bèi huài
niè huài
cuī huài
zǔ huài
dǎo huài
yán huài
chéng huài
tà huài
pò huài
wū huài
fèi huài
tuí huài
duò huài
jué huài
xiāo huài
zāo huài
duò huài
nòng huài
chè huài
xì huài
bì huài
náo huài
fā huài
qǐn huài
tū huài
gǔ huài
shǐ huài
shā huài
líng huài
tì huài
cán huài
què huài
niè huài
hǎo huài
biàn huài
(好工具.)神名。
⒈ 神名。
引《庄子·大宗师》：“堪坏得之，以袭崑崙。”
陆德明释文：“司马云：堪坏，神名，人面兽形。 《淮南子》作钦负。”
堪kān(1)（动）可；能：～当重任｜不～设想。(2)（动）能忍受：难～｜狼狈不～。
坏读音：huài,pēi,pī,péi[ huài ]1. 不好的；恶劣的，与“好”相对：坏人。坏事。坏习惯。
2. 东西受了损伤，被毁：破坏。败坏。
3. 坏主意：使坏。
4. 用在某些动词或形容词后，表示程度深：忙坏了。