wū diǎn
wū huì
wū zé
wū shǐ
wū zāng
wū shāng
wū zhǒng
wū jiàn
wū miè
wū póu
wū dào
wū xié
wū màn
wū sè
wū xià
wū jūn
wū huò
wū hēi
wū zūn
wū lì
wū zhēn
wū jiàn
wū guān
wū zhuó
wū rǔ
wū màn
wū gōng
wū yán
wū màn
wū nào
wū lái
wū ní
wū miàn
wū miè
wū pì
wū yuè
wū míng
wū liáo
wū nì
wū sǔn
wū dé
wū wā
wū fù
wū ào
wū lóng
wū chí
wū bēi
wū shuǐ
wū huài
wū rǎn
wū sú
wū nìng
wū zhū
wū ào
wū xíng
wū hè
wū shā
wū liè
wū huì
wū lèi
wū huǐ
wū shàng
wū miè
wū màn
wū zāo
wū zì
wū zūn
wū dú
wū luàn
wū màn
wū huì
wū làn
wū zūn
wū dú
wū bì
wū gòu
wū wén
dǎo huài
pò huài
duàn huài
duò huài
jǔ huài
jué huài
niè huài
jiān huài
zǔ huài
yán huài
xiǔ huài
duò huài
duò huài
tū huài
bì huài
qǐn huài
fǔ huài
zhuàng huài
shā huài
bèi huài
bāo huài
náo huài
bèi huài
cán huài
tà huài
què huài
bài huài
chí huài
huǐ huài
gǔ huài
liáng huài
zāo huài
bēng huài
chǒng huài
tì huài
lún huài
jī huài
yì huài
chéng huài
bì huài
niān huài
fā huài
huī huài
cuī huài
làn huài
tuó huài
biàn huài
xì huài
hǎo huài
niè huài
líng huài
táo huài
chè huài
pǐ huài
xiāo huài
nòng huài
fèi huài
tuí huài
quē huài
xīng huài
sàn huài
sǔn huài
wū huài
shāng huài
záo pī
shǐ huài
kān huài
⒈ 污染败坏。
引明方孝孺《与赵伯钦书》：“百餘年间风俗汚坏，上隳下乖，至于颠危而不救者岂无自也哉！”
明高攀龙《讲义·君子修身以敬》：“只缘有生以后，为气禀所拘，自家局小了他，为物欲所蔽，自家污坏了他，失了他原初本色，故须要修。”
污(1)（名）浑浊的水；泛指脏的东西：去～粉｜～水。(2)（形）脏：～泥｜～垢。(3)（形）不廉洁：贪～｜贪官～吏。(4)弄脏：玷～｜奸～。
坏读音：huài,pēi,pī,péi[ huài ]1. 不好的；恶劣的，与“好”相对：坏人。坏事。坏习惯。
2. 东西受了损伤，被毁：破坏。败坏。
3. 坏主意：使坏。
4. 用在某些动词或形容词后，表示程度深：忙坏了。