gǔ wěi
gǔ tè
gǔ fèi
gǔ zāi
gǔ bì
gǔ huí
gǔ shí
gǔ yàn
gǔ gàn
gǔ gé
gǔ dú
gǔ huì
gǔ mèi
gǔ dàng
gǔ qì
gǔ sàng
gǔ yě
gǔ yòu
gǔ zhàng
gǔ yù
gǔ huài
gǔ bì
gǔ sī
gǔ wěi
gǔ zhǔ
gǔ shī
gǔ shì
gǔ zhù
gǔ huò
gǔ jí
gǔ dù
gǔ chóng
gǔ huí
gǔ nìng
gǔ nì
gǔ zī
gǔ shā
gǔ zhèng
gǔ diāo
gǔ dào
gǔ shù
tà huài
pò huài
nòng huài
náo huài
huǐ huài
shā huài
chéng huài
zāo huài
niè huài
cuī huài
yán huài
sàn huài
gǔ huài
huī huài
chè huài
fā huài
líng huài
niān huài
tuí huài
bèi huài
bēng huài
xiǔ huài
shǐ huài
kān huài
liáng huài
sǔn huài
fǔ huài
zǔ huài
bài huài
bì huài
shāng huài
táo huài
jī huài
xì huài
làn huài
duàn huài
pǐ huài
jǔ huài
zhuàng huài
lún huài
xīng huài
yì huài
dǎo huài
tuó huài
duò huài
jué huài
chǒng huài
què huài
tū huài
wū huài
záo pī
bì huài
bāo huài
fèi huài
jiān huài
chí huài
qǐn huài
xiāo huài
quē huài
duò huài
biàn huài
duò huài
bèi huài
hǎo huài
niè huài
cán huài
tì huài
⒈ 惑乱败坏。
引宋孙奕《履斋示儿编·经说·先甲先庚》：“圣贤当事之蛊坏，必有飭蛊之道，既更新於其先，又丁寧於其后，则天下復归於治矣。”
明彭士望《冬心》诗：“人才天地心，长养万物命，学术蛊坏之，好恶失其正。”
蛊gǔ把许多毒虫放在器皿里；使互相吞食；最后剩下不死的毒虫叫蛊；旧时传说可用来毒害人。
坏读音：huài,pēi,pī,péi[ huài ]1. 不好的；恶劣的，与“好”相对：坏人。坏事。坏习惯。
2. 东西受了损伤，被毁：破坏。败坏。
3. 坏主意：使坏。
4. 用在某些动词或形容词后，表示程度深：忙坏了。