jǔ shé
jǔ huài
jù nìng
jǔ zhāng
jǔ yì
jǔ shī
jǔ fèi
jǔ yì
jǔ kuì
jǔ hài
jǔ rǎo
jǔ shè
jǔ luàn
jǔ nǜ
jǔ fěi
jǔ zhì
jǔ zī
jǔ duǎn
jǔ ní
jǔ qì
jǔ xiè
jù rù
jǔ qū
jǔ lì
jǔ jiān
jǔ náo
jǔ bài
jǔ hé
jǔ dòu
jǔ zhuì
jǔ qū
jǔ jiě
jǔ xiàn
jǔ nì
jǔ dòng
jǔ qì
jǔ kǒng
jǔ jī
jǔ xiè
jǔ rǔ
jǔ zuò
jǔ huǐ
jǔ quàn
jǔ fú
jǔ zé
jǔ suǒ
jǔ fèn
jǔ qī
jǔ wèi
jǔ fén
jǔ xiè
jǔ dǎn
jǔ è
jǔ yán
jǔ è
jǔ sàng
jǔ cāng
jǔ zhé
jǔ dàn
jǔ sòng
jǔ nì
jǔ sàng
jǔ qú
jǔ ráo
jǔ huò
jǔ zhǐ
jǔ báo
jǔ gé
jǔ jié
jǔ nǜ
jǔ shāng
jù yū
jǔ sàn
jǔ sāi
jǔ yì
jǔ shè
fā huài
bāo huài
bì huài
shǐ huài
fèi huài
jǔ huài
tuí huài
niè huài
bèi huài
gǔ huài
hǎo huài
bēng huài
liáng huài
cuī huài
huǐ huài
shā huài
duò huài
niān huài
líng huài
xiǔ huài
sàn huài
chí huài
zhuàng huài
chè huài
lún huài
tì huài
bì huài
tuó huài
biàn huài
làn huài
sǔn huài
xiāo huài
duàn huài
kān huài
jiān huài
jué huài
táo huài
qǐn huài
huī huài
niè huài
yì huài
cán huài
náo huài
què huài
shāng huài
bài huài
tū huài
pò huài
fǔ huài
dǎo huài
xì huài
jī huài
duò huài
quē huài
tà huài
záo pī
bèi huài
yán huài
zāo huài
wū huài
duò huài
pǐ huài
zǔ huài
chéng huài
chǒng huài
nòng huài
xīng huài
⒈ 毁坏；败坏；破坏。
引汉刘向《说苑·正谏》：“木梗谓土耦人曰：‘子先土也，持子以为耦人，遇天大雨，水潦并至，子必沮坏。’”
宋司马光《上体要疏》：“又庸人之情，苟策非己出，则媢嫉沮坏，惟恐其成。”
《明史·邝埜传》：“成祖在北京，或奏南京钞法为豪民沮坏，帝遣埜廉视。”
败坏。
1. 阻止：沮遏。
2. 坏，败坏：沮丧（sàng ）（失意，懊丧）。色沮。力竭功沮。
坏读音：huài,pēi,pī,péi[ huài ]1. 不好的；恶劣的，与“好”相对：坏人。坏事。坏习惯。
2. 东西受了损伤，被毁：破坏。败坏。
3. 坏主意：使坏。
4. 用在某些动词或形容词后，表示程度深：忙坏了。